Archiwa tagu: Z kalendarza liturgicznego

Z kalendarza liturgicznego: 28 stycznia – św. Piotra Nolasco

Św. Piotr Nolasco założył pod wpływem objawienia Matki Bożej nowy zakon, którego celem było wykupywanie chrześcijan z niewoli muzułmańskiej. Zakkonnicy zobowiązywali się specjalnym ślubem do osobistego oddania się w niewolę, jeżeli byłoby to potrzebne do uwolnienia jeńca. Św. Piotr umarł w Barcelonie 25 grudnia 1256 roku.

Z kalendarza liturgicznego: 26 stycznia – św. Polikarpa, biskupa i męczennika

Św. Polikarp był uczniem św. Jana Apostoła, który go wyniósł na biskupstwo w Smyrnie. Napisał list do Filipian, dotąd zachowany. Opis jego męczeństwa zachował się w liście, który chrześcijanie ze Smyrny skierowali do innych gmin. Prokonsulowi, który mu kazał bluźnić Chrystusowi, św. Polikarp odpowiedział: «Osiemdziesiąt sześć lat służę Jemu, nigdy mi nie wyrządził krzywdy, jakże bym mógł bluźnić mojemu Królowi i Zbawcy?»

Z kalendarza liturgicznego: 25 stycznia – Nawrócenie św. Pawła

Nawrócenie św. Pawła, które się dokonało dzięki wyraźnej interwencji Bożej, miało doniosłe znaczenie dla rozwoju Kościoła. Szaweł, gorliwy faryzeusz i prześladowca Kościoła, został przez osobiste ukazanie się Chrystusa przekonany o niesłuszności swego postępowania i powołany na Apostoła (lekcja, graduał); stał się odtąd naczyniem wybranym (Alleluja, traktus) i porzuciwszy wszystko dla Chrystusa (ewangelia) całe życie poświęcił szerzeniu Ewangelii.

Z kalendarza liturgicznego: 24 stycznia – św. Tymoteusza

Św. Tymoteusz jako młodzieniec został wybrany przez św. Pawła na towarzysza jego podróży misyjnych. Towarzyszył Apostołowi Narodów w zakładaniu pierwszych gmin chrześcijańskich i dzielił z nim więzienie. Później został biskupem w Efezie. Jako lekcję mszalną czyta się wyjątek z listu, który św. Paweł skierował do niego pod koniec swojego życia.

Z kalendarza liturgicznego: 3. Niedziela po Objawieniu Pańskim

Dzisiejsze śpiewy mszalne będą się powtarzały w następnych niedzielach po Objawieniu. Sławią one powszechne królestwo Chrystusa (antyfona na wejście, graduał, alleluja), Jego cudotwórczą moc (antyfona na ofiarowanie) i Boską naukę. Uzdrawiając trędowatego i sługę setnika Pan Jezus objawił swą moc żydom i poganom. Godna podziwu wiara setnika staje się dla Pana Jezusa okazją do uroczystego ogłoszenia powszechności zbawienia. Słowa setnika, wyrażające pokorę, wiarę i ufność stały się liturgiczną modlitwą przed Komunią świętą. W Komunii św. Pan Jezus oczyszcza nas z grzechu i leczy duchowe słabości.

Z kalendarza liturgicznego: 21 stycznia – św. Agnieszki

Św. Agnieszka w dziecięcym prawie wieku oddała się całkowicie Chrystusowi i wyrzekła się miłości ziemskiej. Mając dwanaście lat poniosła męczeństwo za wiarę pod koniec III wieku. Św. Ambroży i św. Damazy wysławiali ją jako wzór dziewic chrześcijańskich. Na jej grobie wzniesiono bazylikę. Co roku w dniu jej święta błogosławi się w tej bazylice dwa baranki, z których wełny sporządza się paliusze stanowiące liturgiczną odznakę metropolitów. Imię św. Agnieszki wspomina się w kanonie Mszy świętej.