Cechą charakterystyczną Nowego Testamentu jest przykazanie miłości. Warunkiem zjednoczenia się z Chrystusem jest miłość Boga nade wszystko (kolekta) oraz miłość bliźniego. Musimy nią objąć także naszych winowajców (lekcja, ewangelia). Brak szczerej miłości bliźniego zamyka dostęp do ołtarza, do Komunii św. i do społeczności świętych w niebie. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 5. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Archiwa kategorii: Z kalendarza liturgicznego
Z kalendarza liturgicznego: Narodzenie św. Jana Chrzciciela
Sześć miesięcy przed Bożym Narodzeniem Kościół obchodzi Narodzenie świętego Przesłańca Zbawiciela. Święto to jest zapowiedzią Tajemnicy Wcielenia i uczestniczy w jej radościach. Zasadniczo Kościół obchodzi dzień śmierci świętych jako dzień ich narodzin dla nieba. W stosunku do św. Jana odstępuje od tej zasady, ponieważ został on uświęcony w łonie matki (graduał). Jeszcze przed urodzeniem zostało oznajmione przez Anioła jego powołanie i jego imię (ant. na wejście, lekcja). Cudowne okoliczności jego narodzenia (ewangelia) były zewnętrznym znakiem jego wyjątkowej roli w dziejach Odkupienia. Według słów samego Zbawiciela «między narodzonymi z niewiasty nie było większego od Jana Chrzciciela». Jego imię wymienia się w kanonie Mszy św. po przeistoczeniu. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Narodzenie św. Jana Chrzciciela
Z kalendarza liturgicznego: 3. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Dwie potęgi zabiegają o duszę człowieka: szatan, który chce ją zgubić (lekcja) i Chrystus, Dobry Pasterz, który nieustannie się o nią troszczy (ewangelia). Przypowieść ewangeliczna odsłania nam wzruszającą tajemnicę miłosierdzia Bożego. Bóg cieszy się z każdego nawrócenia. Dlatego we wszystkich pokusach z ufnością zwracamy się do Niego (antyfony na wejście i na ofiarowanie, graduał). W każdej Komunii świętej Chrystus na nowo nas odnajduje i zwraca ku Bogu. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 3. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa
Źródłem tajemnic Chrystusowych jest miłość ku Ojcu i ku ludzkości. Symbolem miłości Słowa Wcielonego jest Jego przebite Serce. Niestety, ludzkość odpłaca Zbawicielowi zapomnieniem, opuszczeniem i wzgardą. Nakłada to na nas obowiązek wynagradzania. Obowiązek ten przypomniała światu św. Małgorzata Maria Alacoque, zaszczycona w roku 1675 objawieniami Najświętszego Serca. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa
Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Chrystus wyzwolił nas z niewoli szatana i grzechu i wprowadził do swojego Kościoła (antyfona na wejście, lekcja). Powołanie do Kościoła wiąże się z zaproszeniem na ucztę eucharystyczną i na biesiadę życia wiecznego. Eucharystia nie jest nagrodą, lecz posiłkiem, do którego winni zbliżać się zwłaszcza chorzy i słabi (ewangelia). Udział we Mszy świętej przez Komunię świętą pomaga nam z dnia na dzień wzrastać w łasce Bożej (sekreta). Kto uchyla się od uczty eucharystycznej, naraża się na utratę życia wiecznego. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: Boże Ciało
Rocznica ustanowienia Najświętszego Sakramentu, Wielki Czwartek, zbyt bliski jest męki i śmierci Chrystusa, aby można było oddać się niezmąconej radości. Dlatego w pierwszy czwartek po zakończeniu okresu Wielkanocnego zostało ustanowione specjalne święto, którego celem jest okazanie wdzięczności Bogu za ustanowienie Najświętszego Sakramentu i za wszystkie łaski, które nieustannie spływają z niego na Kościół. Do ustanowienia święta Bożego Ciała przyczyniły się prośby św. Julianny z Cornillon (zm. 1258). Na cały Kościół rozciągnął je papież Urban IV. Procesję dodano dopiero w XV wieku. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Boże Ciało
Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Świętej Trójcy
Prawda o Bogu w Trójcy jedynym jest podstawą religii chrześcijańskiej. Prawda ta jest tajemnicą wiary, która została objawiona w zaraniu Nowego Przymierza między Bogiem a ludzkością. Odsłania nam ona tajemnicze życie Boże, którego uczestnikami stajemy się przez Chrzest święty. Cały kult Kościoła dąży do uwielbienia Boga w Trójcy Jedynego. Odrębne święto zostało wprowadzone w IX w., a w wieku XIV rozciągnięte na cały Kościół. We Mszy św. wielbimy niezgłębioną tajemnicę i dziękujemy za miłosierdzie okazane nam w dziele Odkupienia. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Świętej Trójcy
Z kalendarza liturgicznego: Zesłanie Ducha Świętego
W dniu Pięćdziesiątnicy około godziny 9 przed południem Duch Święty zstąpił pod postacią wichru i ognia na uczniów zgromadzonych wieczerniku. Msza świąteczna odprawiana dziś jest uroczystym obchodem rocznicy tego wydarzenia (ant. na wejście, lekcja, ant. na komunię) i świadomi swojej słabości prosimy Ducha Świętego, aby umocnił to, czego dokonał w nas przez sakramenty Chrztu i bierzmowania i nieustannie obdarzał nas swoimi natchnieniami (ant. na ofiarowanie, kolekta, sekreta, pokomunia). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Zesłanie Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: Niedziela po Wniebowstąpieniu
Od chwili Wniebowstąpienia Chrystusa cechą charakterystyczną życia Kościoła jest tęsknota za Jego powrotem. Nie jest to jednak bierne oczekiwanie. Kościół, prowadzony przez Ducha Świętego, składa świadectwo o swoim Założycielu, zwłaszcza przez praktykę miłości. Modlimy się dzisiaj o wierność w służbie Bożej (kolekta) i wzmocnienie naszych dusz łaską niebieską (sekreta). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Niedziela po Wniebowstąpieniu
Z kalendarza liturgicznego: Wniebowstąpienie Pańskie
Wniebowstąpienie jest ukoronowaniem Zmartwychwstania. Pascha — przejście Pańskie osiąga w tej tajemnicy swój kres. Człowieczeństwo Zbawiciela otrzymuje najwyższą chwałę w nagrodę za doskonałe posłuszeństwo wobec Ojca. Wejście Chrystusa do nieba to wejście Arcykapłana Nowego Testamentu do świętego świętych «aby wstawiać się za nami». Wniebowstąpienie jest również triumfem ludzkości. Chrystus umieścił bowiem po prawicy Ojca ułomną ludzką naturę. «Gdyśmy byli umarłymi przez grzechy… (Bóg) wzbudził (nas) z martwych, dozwolił zasiadać na niebiosach w Chrystusie Jezusie» (Ef. 2, 5-6). Tajemnica Wniebowstąpienia dopełni się ostatecznie wówczas, gdy wejdą do nieba również członki Jego Mistycznego Ciała. Całe życie Kościoła jest przygotowaniem na dzień, w którym Chrystus wróci, aby wprowadzić odkupionych do chwały Ojca. Teksty Mszy św. wysławiają Wniebowstąpienie jako triumfalny pochód Zbawiciela. Modlitwy są wyrazem chrześcijańskiej nadziei. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Wniebowstąpienie Pańskie