Archiwa kategorii: Z kalendarza liturgicznego

8 maja – św. Stanisława

Św. Stanisław urodził się w Szczepanowie (dzisiejsza diecezja tarnowska), w roku 1030. Po studiach w Gnieźnie i w Paryżu został kapłanem i kanonikiem diecezji krakowskiej. W roku 1071 został biskupem Krakowa, który był już stolicą Polski. Jako gorliwy pasterz wypominał nadużycia nawet królowi, Bolesławowi Śmiałemu. Czytaj dalej 8 maja – św. Stanisława

Z kalendarza liturgicznego: 1 maja – święto św Józefa Robotnika

Święty Józef był mężem Maryi. Jego postać znamy z przekazów Ewangelii. Czcimy go dwukrotnie w ciągu roku: 19 marca – jako Oblubieńca Matki Bożej, a dzisiaj – jako wzór i patrona ludzi pracujących. 1 maja 1955 roku zwracając się do Katolickiego Stowarzyszenia Robotników Włoskich papież Pius XII proklamował ten dzień świętem Józefa rzemieślnika, nadając w ten sposób religijne znaczenie świeckiemu, obchodzonemu na całym świecie od 1892 r., świętu pracy. Odtąd tego dnia także Kościół akcentuje szczególną godność i znaczenie pracy. To wspomnienie jest wyrazem zrozumienia i poszanowania jej roli w duchowym rozwoju człowieka, a także okazją do złożenia hołdu tym jej wartościom, które pozwalają stosunki między ludźmi ją wykonującymi oprzeć na zasadach pokoju społecznego, dalekich od niezgody, gwałtu i nienawiści. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 1 maja – święto św Józefa Robotnika

Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Dobrego Pasterza (2. po Wielkanocy)

Niedziela dzisiejsza nazywa się często «Niedzielą Dobrego Pasterza». W ciągu czterdziestodniowego pobytu na ziemi, po swoim zmartwychwstaniu, Pan Jezus ukazywał się często Apostołom i mówił z nimi o «Królestwie Bożym», to znaczy o Kościele, który założył. W tych również dniach dał Zbawiciel Kościołowi najwyższego pasterza w osobie św. Piotra i jego następców pozostając niewidzialnym «Pasterzem i strażnikiem dusz». Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Dobrego Pasterza (2. po Wielkanocy)

Z kalendarza liturgicznego: święto św. Wojciecha, patrona Polski

23 kwietnia przypada uroczystość św. Wojciecha, głównego patrona Polski.

Święty Wojciech, czyli Adalbert, pochodził z możnego czeskiego rodu Sławnikowiców, spokrewnionego z rodem Piastów. Żoną pierwszego historycznego władcy Polski Mieszka I i matką pierwszego króla Polski Bolesława Chrobrego była bowiem czeska księżniczka Dobrawa, zwana w Polsce Dąbrówką. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: święto św. Wojciecha, patrona Polski

Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Biała

Pełna nazwa dzisiejszej niedzieli brzmi: «niedziela po zdjęciu białych szat». Nowo ochrzczeni pierwszy raz przychodzili do kościoła w zwykłym odzieniu i zajmowali miejsca wśród innych wiernych. Kościół napomina nowo ochrzczonych i wszystkich chrześcijan odrodzonych przez przyjęcie sakramentów, aby dochowali wierności przyrzeczeniom złożonym na Chrzcie świętym i odnowionym w czasie Wigilii Wielkanocnej (antyfona na wejście, lekcja, antyfona na komunię). W modlitwach mszalnych prosimy o łaskę wytrwania. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Biała

Z kalendarza liturgicznego: Poniedziałek Wielkanocny

Cała oktawa Wielkanocna ma charakter świąteczny. Dawniej nowo ochrzczeni ubrani w białe szaty codziennie brali udział we Mszy świętej. W pierwszy dzień tygodnia stacja odbywa się u grobu iw. Piotra, któremu Chrystus ukazał się jako pierwszemu z Apostołów. W lekcji słyszymy jego głos. Jest to świadectwo człowieka, który osobiście obcował z Chrystusem zmartwychwstałym. Uczniom zdążającym do Emaus sam Chrystus tłumaczył właściwe znaczenie proroctw mesjańskich Starego Testamentu i dal się im poznać przy łamaniu chleba. Nam również ukazuje się Zmartwychwstały pod sakramentalnymi postaciami i obdarza nas duchową radością, której obrazem była ziemia «opływająca mlekiem i miodem» (antyfona na wejście). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Poniedziałek Wielkanocny

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego – z kalendarza liturgicznego

W Niedzielę Wielkanocną zachował się pierwotny zwyczaj odprawiania dwu Mszy świętych: jednej na zakończenie nocnej Wigilii i drugiej przed południem. W tej drugiej Mszy triumfalna radość wielkanocna dochodzi do szczytu. Czterokrotnie powtarza się zdanie: «na Paschę naszą został ofiarowany Chrystus». Zbawiciel, przeszedłszy zwycięsko przez śmierć, wyzwolił nas spod władzy śmierci, szatana i grzechu i umożliwił nam przejście do nowego życia. Zjednoczeni z Jezusem cieszymy się Jego zwycięstwem. Czytaj dalej Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego – z kalendarza liturgicznego

Z kalendarza liturgicznego: Wielka Sobota

Wielka Sobota jest dniem największej żałoby, w którym Kościół skupia się przy Grobie Zbawiciela rozważając Jego Mękę i Śmierć. W tym dniu Kościół powstrzymuje się od Ofiary Eucharystycznej. Mamy bowiem odczuć rzeczywistość śmierci Chrystusa, pojąć grozę tej chwili, gdy żądło śmierci dosięgło Dawcę życia, wczuć się w nastrój tej Soboty, która była dniem triumfu wrogów Chrystusa i ostatnim dniem mocy ciemności. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Wielka Sobota

Z kalendarza liturgicznego: Wielki Piątek

Wielki Piątek jest dniem smutku i żałoby. Przyszedł na ziemię Syn Boży, „leczył wszystkie choroby i słabości” synów ludzkich; tłumy zdumiewały się, widząc, że „niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą”; w Niedzielę Palmową rzesze na Jego widok wołały pełne entuzjazmu „hosanna”, aby zaledwie w kilka dni potem ochrypłymi głosami wołać: „Na krzyż z Nim!”, „Krew Jego na nas i na dzieci nasze”. Każda śmierć jest tragedią, cóż dopiero śmierć Syna Bożego, zamordowanego przez tych, dla których zbawienia tak wiele uczynił. Zbrodnia była tak straszliwą i jedyną, że nawet martwa przyroda została nią wstrząśnięta: „Słońce się zaćmiło, zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać, groby się otworzyły i wiele ciał świętych, którzy umarło, powstało.” Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Wielki Piątek

Z kalendarza liturgicznego: Wielki Czwartek

Od Wielkiego Czwartku Kościół rozpoczyna uroczyste obchody Triduum Paschalnego, w czasie którego będzie wspominać mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.

Na wypadki, jakie dokonały się w Wielki Czwartek, składają się: Ostatnia Wieczerza Chrystusa z Apostołami, ustanowienie Eucharystii i sakramentu kapłaństwa. Chrystus umywa nogi Apostołom i wskazuje na zdrajcę, wygłasza do uczniów przemówienie i modli się do Ojca za nimi, zapowiada swoją mękę i śmierć. Udaje się na Górę Oliwną do ogrodu Getsemani i tam w oczekiwaniu na siepaczy przeżywa mękę konania i krwawego potu. Tajemnica aresztowania Chrystusa zamyka ten dzień. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Wielki Czwartek