Od trzeciej niedzieli Adwentu myśl nasza zwraca się głównie ku bliskiej pamiątce pierwszego przyjścia Chrystusa, ku Bożemu Narodzeniu. W tygodniu wspominamy dwie tajemnice radosne, które poprzedziły Boże Narodzenie. Hasłem «Pan jest blisko» rozpoczyna się od tej niedzieli codzienna modlitwa Kościoła. Ta sama prawda nadaje ton radości dzisiejszej Mszy świętej. Jak lud izraelski został wyzwolony z niewoli babilońskiej, tak my zostaniemy uwolnieni z naszych ciemności. Św. Jan Chrzciciel zapewnia, że Chrystus już stanął wpośród nas. Obecny w Eucharystii, sam przysposabia dusze na wielkie łaski nadchodzących świąt. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 3. Niedziela Adwentu
Archiwa kategorii: Z kalendarza liturgicznego
Z kalendarza liturgicznego: uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
Bóg wybrawszy od wieków Maryję na Matkę swojego Syna (lekcja), zachował ją od wszelkiej zmazy grzechu i obdarzył pełnią łaski (antyfony, graduał). Dzięki temu Maryja stała się godnym przybytkiem Wcielonego Słowa. Dziękując Bogu za wyjątkowy przywilej udzielony Maryi, wypraszamy sobie łaskę do zwalczania grzechu. Święto Niepokalanego Poczęcia obchodzono na Wschodzie już w VIII wieku. W wieku IX przeszło ono na Zachód. W Polsce przyjęło się w wieku XI℣. 8 grudnia 1854 roku papież Pius IX ściśle określił i podał do wierzenia prawdę o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Dziewicy jako dogmat wiary katolickiej. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela Adwentu
Syjon i Jerozolima to typy Kościoła katolickiego, «lud syjoński» — to katolicy. Do nich i do całej ludzkości przychodzi Zbawiciel. Św. Paweł poucza nas w lekcji o powszechności dzieła zbawienia, powołując się na proroctwo Izajasza. Podobnie Chrystus Pan, odpowiadając na pytanie uczniów Jana Chrzciciela stwierdza spełnienie się tego proroctwa. Zapowiedziane przez Izajasza cuda mesjańskie spełniają się także w duchowy sposób mocą Eucharystii. Przez swoje sakramenty Chrystus prowadzi nas ku nowej, wiekuistej Jerozolimie. Nadzieja otrzymania łaski Zbawiciela i osiągnięcia życia wiecznego jest podstawą naszej radości. Warto zwrócić uwagę na początkowe słowa dzisiejszej lekcji: czytanie Pisma św. daje prawdziwe zrozumienie dzieła Odkupienia i umacnia naszą nadzieję. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela Adwentu
O kulcie Najświętszego Serca Pana Jezusa – ks. Andrzej Łamasz
Publikujemy kazanie z Mszy św. za Ojczyznę, wygłoszone przez ks. Andrzeja Łamasza:
Czytaj dalej O kulcie Najświętszego Serca Pana Jezusa – ks. Andrzej Łamasz
Z kalendarza liturgicznego: 24. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
W ostatnią niedzielę roku liturgicznego Kościół zwraca naszą uwagę na końcowy akt dziejów Odkupienia: Sąd Ostateczny. «Bóg wybawił nas z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna umiłowania swego» (lekcja), dlatego oczekujemy Sądu Ostatecznego bez obawy, pamiętając, że sędzią będzie nasz Zbawiciel. Dzień sądu nad światem będzie dniem Jego ostatecznego zwycięstwa nad mocami ciemności. Modlimy się dzisiaj o uwolnienie od ziemskich pożądań i skierowanie naszych pragnień ku niebu (sekreta). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 24. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: 6. Niedziela pozostała po Objawieniu
Teksty mszalne przedstawiają rozwój Królestwa Chrystusowego. Rozrasta się ono jak ziarnko gorczyczne w potężny krzew i przetwarza świat, jak kwas chlebowy mąkę. Rozkwit Kościoła w Tesalonikach, który opisuje św. Paweł, jest obrazem tego, co bez przerwy dokonuje się w świecie. Kościół z roku na rok rozszerza się i staje się katolicki, czyli powszechny, nie tylko przez swoją naukę, lecz także przez swój zasięg. Kwas chlebowy jest również symbolem Eucharystii, która z wolna przemienia dusze. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 6. Niedziela pozostała po Objawieniu
Z kalendarza liturgicznego: 23. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
W życiu ziemskim trapią nas rozliczne cierpienia. Nie są one jednak bezcelowe. Przez nie Bóg oczyszcza wybranych i gromadzi ich w swoim Królestwie (antyfona na wejście, graduał). Zbliża się dzień, w którym Chrystus obdarzy chwałą całego człowieka, wskrzeszając uniżone przez śmierć ciało ludzkie (lekcja), podobnie jak wskrzesił córkę Jaira. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 23. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: Dzień Zaduszny
Obchód Dnia Zadusznego zainicjował w 998 r. św. Odylon (☩ 1048) – czwarty opat klasztoru benedyktyńskiego z Cluny (Francja). Praktykę tę początkowo przyjęły klasztory benedyktyńskie, ale wkrótce za ich przykładem poszły także inne zakony i diecezje. W XIII w. święto rozpowszechniło się na cały Kościół Zachodni. W wieku XIV zaczęto urządzać procesję na cmentarz do czterech stacji. Piąta stacja odbywała się już w kościele, po powrocie procesji z cmentarza. Przy stacjach odmawiano modlitwy za zmarłych i śpiewano pieśni żałobne. W Polsce tradycja Dnia Zadusznego zaczęła się tworzyć już w XII w., a z końcem wieku XV była znana w całym kraju. W 1915 r. papież Benedykt XV, na prośbę opata — prymasa benedyktynów zezwolił, aby tego dnia każdy kapłan mógł odprawić trzy Msze święte: w intencji poleconej przez wiernych, za wszystkich wiernych zmarłych i według intencji Ojca Świętego. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Dzień Zaduszny
Z kalendarza liturgicznego: uroczystość Wszystkich Świętych
Oprócz świętych, którym poświęcono osobny dzień w roku kościelnym, w niebie przebywa niezliczona rzesza wybranych «ze wszystkich narodów i pokoleń, i języków», ze wszystkich stanów i zawodów (lekcja). Dzisiaj Kościół oddaje cześć tym wszystkim, którzy weszli już do chwały niebieskiej, a dzieciom swoim pielgrzymującym jeszcze na tej ziemi wskazuje drogę, która ich starszych braci zawiodła do świętości (ewangelia). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: uroczystość Wszystkich Świętych
Z kalendarza liturgicznego: święto Chrystusa Króla
Chrystus jest Królem wszechrzeczy, ponieważ jest Synem Bożym i Odkupicielem ludzkości. Jego nauka jest podstawą ładu w życiu ludzi. Dzięki jej spełnianiu może zaistnieć «królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju» (prefacja). Święto Chrystusa Króla, ustanowione przez papieża Piusa XI w 1925 roku, obchodzi się w ostatnią niedzielę października, bezpośrednio przed uroczystością Wszystkich Świętych i Dniem Zadusznym, aby uwydatnić zjednoczenie się w Chrystusie trzech części Jego Królestwa: Kościoła walczącego, triumfującego i cierpiącego. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: święto Chrystusa Króla