Naród polski wiele razy doświadczył w ciągu swoich dziejów opieki Matki Bożej. Moc Jej orędownictwa zajaśniała szczególnie w czasie tzw. «potopu». Po cudownej obronie Jasnej Góry przed Szwedami król Jan Kazimierz dnia 1 kwietnia 1656 roku uroczystym aktem oddał kraj pod opiekę Matki Bożej, obierając Ją Królową Polski. W roku 1924 na prośbę biskupów polskich papież Pius XI ustanowił specjalne święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski i pozwolił je obchodzić w pamiętnym dniu uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Dnia 3 sierpnia 1962 roku Ojciec św. Jan XXIII ustanowił Najświętszą Maryję Pannę Królową Polski główną Patronką kraju razem ze świętymi Biskupami i Męczennikami Wojciechem i Stanisławem. Teksty mszalne wysławiają opiekę Maryi nad naszym narodem i proszą o dalszą Jej pomoc. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: NMP Królowej Polski
Archiwa tagu: Tradycja Katolicka
Z kalendarza liturgicznego: 4. Niedziela po Wielkanocy
W dzisiejszej liturgii Kościół uczy nas o Duchu Świętym. Jest On najdoskonalszym darem Boga (lekcja) i Pocieszycielem chrześcijan. W dziejach Kościoła Duch Święty udowadnia światu słuszność sprawy Chrystusowej, zbrodnię odrzucenia Mesjasza i przegraną szatana. Kościół Chrystusowy i dusze dobrej woli zawdzięczają Duchowi Świętemu poznanie prawdy (ewangelia). Prosimy, by życie nasze było zgodne z poznaną prawdą. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 4. Niedziela po Wielkanocy
Z kalendarza liturgicznego: św. Józefa Robotnika
Obowiązek pracy nałożył Pan Bóg na człowieka już u progu jego istnienia (kolekta). Umieścił go w raju, «aby go uprawiał i strzegł». Błogosławiąc pierwszej parze ludzkiej wydał jej Bóg polecenie : «czyńcie sobie ziemię poddaną». Przez pracę człowiek zdobywa sobie środki do życia oraz rozwija swoje siły fizyczne i duchowe. Sumienna praca pomaga człowiekowi w ujarzmianiu namiętności i zabezpiecza go przed pokusami. Syn Boży chciał się urodzić w rodzinie ubogiej, żyjącej z pracy rąk. Przybranym ojcem Jezusa Chrystusa był cieśla (ewangelia, antyfona na komunie). Św. Józef chętnie poddawał się obowiązkowi pracy, oddając w ten sposób chwałę Bogu i zasługując na nagrodę wieczną (lekcja). Pius XII ogłosił go Patronem wszystkich pracujących, aby od niego uczyli się pracować z pożytkiem materialnym i duchowym. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: św. Józefa Robotnika
Z kalendarza liturgicznego: 3. Niedziela po Wielkanocy
Kościół zwraca naszą uwagę na to, że ukoronowaniem zwycięstwa Chrystusowego było Wniebowstąpienie. Ukoronowaniem naszego życia wiernego Bogu będzie również życie wieczne w niebie. Radość świąteczna na ziemi to przedsmak i obraz radości doskonałej, nieprzemijającej. Aby na nią zasłużyć, musimy dochować wierności przyrzeczeniom złożonym na Chrzcie świętym (kolekta) i świecić przykładem chrześcijańskiego życia, naśladując Chrystusa, «posłusznego aż do śmierci» (lekcja). Wymaga to udziału w krzyżu Chrystusa od poszczególnych wyznawców i od całego Kościoła, zapewnia jednak nieprzemijającą radość z oglądania Boga (ewangelia, antyfona na komunię). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 3. Niedziela po Wielkanocy
Z kalendarza liturgicznego: święto św. Wojciecha
Św. Wojciech urodził się w Czechach około roku 956. Pochodził z możnego rodu Sławników. Na cześć magdeburskiego biskupa Adalberta, pod którego opieką się kształcił, przybrał jego imię. Święcenia kapłańskie otrzymał w Pradze w roku 982. Rok później został biskupem Pragi. Z powodu waśni rodowych opuścił Pragę i w Rzymie wstąpił do klasztoru Benedyktynów. Wezwany przez diecezjan wrócił do Pragi, ale wkrótce musiał powtórnie ją opuścić. Za pozwoleniem papieża udał się na Węgry i do Polski. Korzystając z pomocy Bolesława Chrobrego ruszył na wyprawę misyjną do Prus. Dnia 23 kwietnia 997 roku został zabity przez pogańskich Prusów. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i złożył je w Gnieźnie. Grób św. Wojciecha stał się podstawą samodzielnej organizacji Kościoła w Polsce, ponieważ przy nim powstała pierwsza stolica metropolitalna. Dnia 31 sierpnia 1962 roku papież Jan XXIII ustanowił św. Wojciecha głównym Patronem Polski razem z Najświętszą Maryją Panną Królową Polski i św. Stanisławem B. M. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: święto św. Wojciecha
Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela po Wielkanocy
Niedziela dzisiejsza nazywa się często «Niedzielą Dobrego Pasterza». W ciągu czterdziestodniowego pobytu na ziemi, po swoim zmartwychwstaniu, Pan Jezus ukazywał się często Apostołom i mówił z nimi o «Królestwie Bożym», to znaczy o Kościele, który założył. W tych również dniach dał Zbawiciel Kościołowi najwyższego pasterza w osobie św. Piotra i jego następców pozostając niewidzialnym «Pasterzem i strażnikiem dusz». W ewangelii sam Chrystus Pan nazywa siebie Pasterzem, a Kościół swój nazywa owczarnią. Jako owieczki Chrystusowe korzystamy z zasobów tej owczarni. W Komunii świętej nawiązuje się najściślejsza jedność między Chrystusem-Pasterzem i Jego owieczkami (Alleluja, antyfona na komunię). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela po Wielkanocy
Czy Polska pozostanie katolicka? Refleksje w Święto Chrztu Polski – Marcin Hagmajer
W 1055. rocznicę chrztu Polski jesteśmy świadkiem najgłębiej postępujących procesów laicyzacyjnych w historii. Czy z akcji „covidowej” Polska wyjdzie jeszcze jako kraj katolicki? Czytaj dalej Czy Polska pozostanie katolicka? Refleksje w Święto Chrztu Polski – Marcin Hagmajer
Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Biała
Pełna nazwa dzisiejszej niedzieli brzmi: «niedziela po zdjęciu białych szat». Nowo ochrzczeni pierwszy raz przychodzili do kościoła w zwykłym odzieniu i zajmowali miejsca wśród innych wiernych. Kościół napomina nowo ochrzczonych i wszystkich chrześcijan odrodzonych przez przyjęcie sakramentów, aby dochowali wierności przyrzeczeniom złożonym na Chrzcie świętym i odnowionym w czasie Wigilii Wielkanocnej (antyfona na wejście, lekcja, antyfona na komunię). W modlitwach mszalnych prosimy o łaskę wytrwania. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Biała
Z kalendarza liturgicznego: Poniedziałek Wielkanocny
Cała oktawa Wielkanocna ma charakter świąteczny. Dawniej nowo ochrzczeni ubrani w białe szaty codziennie brali udział we Mszy świętej. W pierwszy dzień tygodnia stacja odbywa się u grobu św. Piotra, któremu Chrystus ukazał się jako pierwszemu z Apostołów. W lekcji słyszymy jego głos. Jest to świadectwo człowieka, który osobiście obcował z Chrystusem zmartwychwstałym. Uczniom zdążającym do Emaus sam Chrystus tłumaczył właściwe znaczenie proroctw mesjańskich Starego Testamentu i dał się im poznać przy łamaniu chleba. Nam również ukazuje się Zmartwychwstały pod sakramentalnymi postaciami i obdarza nas duchową radością, której obrazem była ziemia «opływająca mlekiem i miodem» (antyfona na wejście). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Poniedziałek Wielkanocny
Z kalendarza liturgicznego: Wielka Sobota
Martyrologium Rzymskie ogłasza dzisiejsze święto następującymi słowami: «W tym dniu, który uczynił Pan, uroczystość nad uroczystościami i Pascha nasza: Zmartwychwstanie cielesne Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa». Niedziela Zmartwychwstania jest głównym świętem roku kościelnego. Wszystkie inne niedziele są wspomnieniem tej niedzieli nad niedzielami. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Wielka Sobota