Wśród walk i utrapień doczesnego życia przynależność do Kościoła katolickiego jest ostoją naszej ufności. Św. Paweł poucza, że cierpienie jest związane z doczesnością. Człowiek, a z nim całe stworzenie, oczekuje rozciągnięcia owoców Odkupienia na ciało człowieka i na przyrodę (lekcja). Doświadczenia spotykają również Kościół — łódź Piotrową, w której odbywamy naszą doczesną pielgrzymkę (ewangelia). Modlimy się o pokój potrzebny Kościołowi w pełnieniu jego misji (kolekta). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: IV niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Archiwa kategorii: Z kalendarza liturgicznego
Z kalendarza liturgicznego: III Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Dwie potęgi zabiegają o duszę człowieka: szatan, który chce ją zgubić (lekcja) i Chrystus, Dobry Pasterz, który nieustannie się o nią troszczy (ewangelia). Przypowieść ewangeliczna odsłania nam wzruszającą tajemnicę miłosierdzia Bożego. Bóg cieszy się z każdego nawrócenia. Dlatego we wszystkich pokusach z ufnością zwracamy się do Niego (antyfony na wejście i na ofiarowanie, graduał). W każdej Komunii świętej Chrystus na nowo nas odnajduje i zwraca ku Bogu. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: III Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: Najświętszego Serca Pana Jezusa
Niezwłocznie po objawieniach św. Małgorzaty zakon sióstr wizytek podjął starania w Stolicy Apostolskiej, w celu uczczenia Bożego Serca. Na prośbę biskupów francuskich po raz pierwszy Święto Najświętszego Serca Pana Jezusa obchodzono 20 października 1672. Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, przypadająca w pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała, została ustanowiona przez papieża Klemensa XIII, 6 lutego 1765, początkowo dla Królestwa Polskiego, w wyniku zgody papieża na skierowany do niego memoriał biskupów polskich. Uroczystość tę rozszerzył na cały kościół dopiero papież Pius IX, 23 sierpnia 1856. Następnie papież Leon XIII w encyklice z 25 maja 1889 Annum sacrum – O poświęceniu się ludzi Najświętszemu Sercu Jezusowemu, zaproponował poświęcenie wszystkich ludzi Bożemu Sercu, który to akt został dokonany 11 czerwca przez duchowieństwo i wiernych na całym świecie. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Najświętszego Serca Pana Jezusa
Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Chrystus wyzwolił nas z niewoli szatana i grzechu i wprowadził do swojego Kościoła (antyfona na wejście, lekcja). Powołanie do Kościoła wiąże się z zaproszeniem na ucztę eucharystyczną i na biesiadę życia wiecznego. Eucharystia nie jest nagrodą, lecz posiłkiem, do którego winni zbliżać się zwłaszcza chorzy i słabi (ewangelia). Udział we Mszy świętej przez Komunię świętą pomaga nam z dnia na dzień wzrastać w łasce Bożej (sekreta). Kto uchyla się od uczty eucharystycznej, naraża się na utratę życia wiecznego. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: Boże Ciało
Wierni szczególnie wspominają Ostatnią Wieczerzę i Przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Pamiątkę tego wydarzenia Kościół katolicki obchodzi także w Wielki Czwartek, wtedy jednak rozpamiętuje się również Mękę Jezusa Chrystusa, uroczystość Bożego Ciała natomiast ma charakter dziękczynny i radosny. W Polsce obchodzi się ją w czwartek po Uroczystości Trójcy Świętej, a więc jest to święto ruchome, wypadające zawsze 60 dni po Wielkanocy. Najwcześniej może przypaść 21 maja, najpóźniej 24 czerwca. W niektórych krajach przenoszone jest na kolejną niedzielę. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Boże Ciało
Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Trójcy Przenajświętszej
Wiara w jednego Boga w trzech Osobach jest jednym z najbardziej specyficznych elementów chrześcijaństwa. Żadna inna religia tej tajemnicy nie podaje do wierzenia. Istnienie Trójcy Świętej jest dogmatem naszej wiary. Samym ludzkim rozumem nie doszlibyśmy do tej prawdy. Objawił nam to Jezus Chrystus. Jest wiele miejsc, na których Pan Jezus mówi o swoim Ojcu jako odrębnej Osobie-Bogu. Można przytoczyć kilkadziesiąt miejsc w Ewangeliach, gdzie jest mowa o Duchu Świętym jako równym Ojcu i Synowi i jako o odrębnej od nich Osobie. Gdy archanioł zwiastuje Maryi, że zostanie Matką, Ewangelista wyraźnie zaznacza, że to Bóg go posłał, aby Jej zwiastować, iż porodzi Syna Bożego – i że stanie się to za sprawą Ducha Świętego (Łk 1, 30-35). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Trójcy Przenajświętszej
Z kalendarza liturgicznego: Zesłanie Ducha Świętego
Pięćdziesiątego dnia po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus zesłał Ducha Świętego na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku, wypełniając tym samym swoją obietnicę: „Gdy przyjdzie Duch Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie” (J 15, 26). W dniu Pięćdziesiątnicy Kościół, ożywiony Duchem Świętym, rozpoczyna przepowiadanie radosnej nowiny o zbawieniu wszystkim narodom. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Zesłanie Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: Wniebowstąpienie Pańskie
W czwartek, 40 dni po Wielkanocy, Kościół katolicki obchodzi uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. W tym roku wypada ona 21 maja. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Wniebowstąpienie Pańskie
Z kalendarza liturgicznego: 5 Niedziela po Wielkanocy
Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie to dwa etapy jednego misterium. Przy końcu Okresu Wielkanocnego słyszymy z ust Zbawiciela streszczenie całego Jego życia. «Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat, znowu opuszczam świat i idę do Ojca» (Alleluja, ewangelia). Podobnie jak Chrystus, zostaliśmy wybawieni od śmierci (antyfona na wejście, antyfona na ofiarowanie) dążymy do Ojca (sekreta). Życie ziemskie to czas próby, w którym mamy czynami udowadniać naszą miłość ku Ojcu niebieskiemu (lekcja). Modlitwa zanoszona w imię Jezusa zapewni nam pomoc łaski Bożej. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 5 Niedziela po Wielkanocy
Z kalendarza liturgicznego: 4 Niedziela po Wielkanocy
W dzisiejszej liturgii Kościół uczy nas o Duchu Świętym. Jest On najdoskonalszym darem Boga (lekcja) i Pocieszycielem chrześcijan. W dziejach Kościoła Duch Święty udowadnia światu słuszność sprawy Chrystusowej, zbrodnię odrzucenia Mesjasza i przegraną szatana. Kościół Chrystusowy i dusze dobrej woli zawdzięczają Duchowi Świętemu poznanie prawdy (ewangelia). Prosimy, by życie nasze było zgodne z poznaną prawdą. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 4 Niedziela po Wielkanocy