Św. Stanisław urodził się w Szczepanowie (dzisiejsza diecezja tarnowska), w roku 1030. Po studiach w Gnieźnie i w Paryżu został kapłanem i kanonikiem diecezji krakowskiej. W roku 1071 został biskupem Krakowa, który był już stolicą Polski. Jako gorliwy pasterz wypominał nadużycia nawet królowi, Bolesławowi Śmiałemu.

Gdy napomnienia nie pomagały, Św. Stanisław wyłączył króla ze społeczności kościelnej. Oburzony król kazał zabić biskupa. Rozkaz ten wykonano 11 kwietnia 1079 roku, gdy św. Stanisław odprawiał Mszę świętą w kościele Św. Michała na Skałce. Św. Stanisław został kanonizowany w Asyżu 8 września 1253 roku. Relikwie jego spoczywają w katedrze na Wawelu. Św. Stanisław jest głównym Patronem Polski. Ginąc w obronie moralności katolickiej św. Stanisław stał się naśladowcą Dobrego Pasterza, który daje życie za swoje owce (ewangelia).