Józef Sarto urodził się w Riese koło Wenecji w 1835 roku jako drugie z dziesięciorga dzieci wiejskiego listonosza. Ukończywszy chlubnie studia teologiczne był kolejno wikarym, proboszczem ojcem duchownym seminarium, biskupem Mantui, wreszcie kardynałem i patriarchą Wenecji. W roku 1903 został wybrany papieżem. Jako pasterz całego Kościoła odrodził życie eucharystyczne, wydając dekrety o częstej Komunii świętej i wczesnej Komunii dzieci. Zapoczątkował odrodzenie liturgii przez reformę kalendarza kościelnego, brewiarza i śpiewu. Odnowił studia biblijne i skodyfikował prawo kościelne. Energicznie zwalczał błędy modernizmu. Przez całe życie odznaczał się pokorą, łagodnością, miłosierdziem dla biednych i umiłowaniem ubóstwa. Zmarł 20 sierpnia 1914 roku.