«Wczoraj obchodziliśmy pamiątkę doczesnych narodzin wiecznego Króla, dzisiaj czcimy pamiątkę narodzin dla nieba Jego Męczennika. Wczoraj narodził się Chrystus w pieluszki owinięty, dzisiaj Szczepan został przezeń obleczony szatą nieśmiertelności. Wczoraj ciasny żłóbek przyjął Bożą Dziecinę, dzisiaj bezmiar nieba ogarnął zwycięskiego Szczepana. Szczepan wstąpił do nieba wśród kamienujących go Żydów, ponieważ Jezus zstąpił na ziemię wśród śpiewających Aniołów». (św. Fulgencjusz).

Umęczonym za wiarę Kościół nadaje tytuł martyr, co znaczy świadek. Święty Szczepan był pierwszym z wielkiej liczby męczenników, którzy oddając swe życie za Chrystusa, świadczyli o prawdziwości Jego posłannictwa i Jego nauki. Święty Szczepan był jednym z siedmiu diakonów, których apostołowie powołali do opieki nad biednymi chrześcijanami w gminie jerozolimskiej. Pomagał on również w głoszeniu Ewangelii, a Bóg potwierdził jego przepowiadanie cudami. Powodzenie jego działalności spowodowało aresztowanie, proces przed Sanhedrynem i ukamienowanie w kilka lat po śmierci pana Jezusa (prawdopodobnie zima 36/37 r.). Między okolicznościami śmierci świętego Szczepana i Pana Jezusa dostrzegamy wzruszające podobieństwa. Liturgia podkreśla szczególnie miłość nieprzyjaciół.

Imię świętego Szczepana, które znaczy «Uwieńczony», wymienia się w kanonie Mszy świętej.