O północy przenosimy się duchem do groty betlejemskiej i łączymy się z Matką Bożą oraz Aniołami witającymi rodzącego się Zbawiciela. Wspaniałe przeciwstawienia kolędy starają się oddać wielkość tajemnicy: «Bóg się rodzi, moc — truchleje, Pan niebiosów — obnażony, Ogień — krzepnie, blask — ciemnieje, Ma granice — Nieskończony; Wzgardzony — okryty chwałą, Śmiertelny — Król nad wiekami». Narodzenie Chrystusa w nocy jest symbolem roli, jaką miał spełnić na świecie rozpraszając ciemności grzechu. Ze szczególnym przejęciem śpiewamy hymn Gloria in excelsis Deo, który tej nocy zabrzmiał po raz pierwszy na ziemi, i klękamy wyznając wiarę w Jezusa, który «przyjął Ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem».

Wschód słońca po długiej zimowej nocy to obraz Chrystusa, który zajaśniał w dniu dzisiejszym nad ludzkością. Antyfona na wejście, kolekta i graduał wspominają o światłości nadprzyrodzonej, którą Chrystus obdarza nasze dusze. Ewangelia wspomina dalsze wydarzenia dnia narodzin Zbawiciela. O świcie przybyli do żłóbka pasterze, przedstawiciele narodu wybranego. Podobnie jak oni, i my wielbimy Boga za wszystko, co widzimy i słyszymy w tym świętym dniu.

Druga Msza Bożego Narodzenia wzięła swój początek od nabożeństwa stacyjnego, odprawianego w kościele św. Anastazji, Męczennicy, ku jej czci. Św. Anastazja została spalona za wiarę w Sirmium (Mitrovica w Slawonii) w dniu 25 grudnia. Imię jej wymienia się w kanonie Mszy św. Obecnie we Mszy św., poświęconej Bożemu Narodzeniu, dołącza się wspomnienie św. Anastazji. Jej imię, które po grecku znaczy «zmartwychwstanie», wpłynęło, być może, na dobór tekstów mszalnych. Lekcja wspomina o Chrzcie św., który jest owocem tajemnicy Zmartwychwstania. W graduale śpiewa się wielkanocny psalm 117. Boże Narodzenie to wschód Słońca, które pełnym blaskiem zajaśnieje w dniu Zmartwychwstania.

Trzecia Msza Bożego Narodzenia, która jest punktem kulminacyjnym obchodu, zwraca naszą uwagę na godność Dziecięcia, które spoczęło w betlejemskim żłóbku. Słyszymy najwspanialsze teksty Nowego Testamentu opiewające majestat wcielonego Słowa. Śpiewy mszalne będące echem tych czytań wzywają cały świat do uczczenia nowo narodzonego Zbawiciela, który jest Królem.