Gdy zaczyna się jesienne zamieranie przyrody, Kościół kieruje naszą myśl ku życiu wiecznemu. Świątynia, w której się gromadzimy, jest symbolem nieba — domu Bożego, dlatego idziemy do niej z radością (ant. na wejście, graduał). Tu otrzymujemy pouczenie o prawdach Bożych oraz przyjmujemy sakramenty, przygotowujące nas na dzień przyjścia Pańskiego (lekcja). W sakramencie Pokuty Chrystus oczyszcza duszę i wlewa w nią nowe siły na pielgrzymowanie ku wieczności, które trwa bez przerwy, wśród codziennych zajęć w domach i warsztatach pracy (ewangelia). Przez Eucharystię Bóg daje nam udział w swoim Bóstwie, przedsmak niebieskiej chwały.

Lekcja z Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian.
Bracia: Dziękuję Bogu mojemu zawsze za was, za łaskę Bożą, która jest wam dana w Chrystusie Jezusie, żeście się w Nim we wszystko wzbogacili, we wszelkie słowo i we wszelką umiejętność. Jako że świadectwo Chrystusowe utwierdzone jest pośród was. Tak, że wam na żadnej łasce nie zbywa, w oczekiwaniu objawienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, który też umocni was aż do końca bez winy, w dzień przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Słowa Ewangelii świętej według Mateusza.
Onego czasu: Jezus wstąpiwszy do łodzi przeprawił się i przybył do miasta swego. I oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. A widząc wiarę ich, rzekł Jezus paralitykowi: «Ufaj, synu, odpuszczają ci się grzechy twoje». A oto niektórzy z uczonych w Piśmie myśleli sobie: «On bluźni». Jezus zaś, przeniknąwszy ich myśli, powiedział: «Czemuż źle myślicie w sercach waszych? Cóż łatwiej jest powiedzieć: Odpuszczają ci się grzechy, czy też: wstań a chodź? A żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi moc odpuszczania grzechów», przeto rzecze do paralityka: «Wstań, weźmij łoże twoje i idź do domu twego». I wstał, i poszedł do domu swego. Co widząc rzesze ulękły się i oddały chwałę Bogu, który dał taką moc ludziom.