Św. Łukasz, poganin z pochodzenia, był lekarzem. Po przyjęciu chrześcijaństwa stał się współpracownikiem św. Pawła i towarzyszem jego podróży misyjnych. Napisał Ewangelię i Dzieje Apostolskie. Jemu zawdzięczamy prawie wszystkie wiadomości o dzieciństwie Pana Jezusa. W Ewangelii swojej przedstawił Chrystusa jako lekarza dusz i ciał. Przekazał nam przypowieść o synu marnotrawnym, o odpuszczeniu grzechów Marii Magdalenie i skruszonemu łotrowi. Dante nazwał św. Łukasza «historykiem łagodności Chrystusowej»: Według Tradycji św. Łukasz poniósł śmierć męczeńską w Achai. Symbolem jego jest wół, ponieważ zaczyna swą Ewangelię opisem ofiary Starego Testamentu.

Lekcja z Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian.
Bracia: Dzięki niech będą Bogu, który tę samą gorliwość o was wzbudził w sercu Tytusa, że nie tylko zgodził się na prośbę naszą, ale w swej gorliwości z własnej woli udał się do was. Wysłaliśmy też z nim brata, którego chwała jest w Ewangelii po wszystkich kościołach, a nie tylko to, ale został on wyznaczony przez kościoły na towarzysza podróży naszej w tej łasce, której służymy na chwałę Pana i z chętnej woli naszej.
A wystrzegamy się tego, aby kto źle o nas nie mówił z роwodu hojnego daru, jaki się zbiera przez naszą posługę. Bo usiłujemy czynić dobrze nie tylko wobec Boga, ale także wobec ludu. Wysłaliśmy też z nimi i brata naszego, którego gorliwości doświadczaliśmy często w wielu rzeczach, a który teraz w wielkiej do was ufności stał się jeszcze gorliwszy. A czy mowa o Tytusie – jest to mój towarzysz i pomocnik w pracy nad wami, czy o braciach – wysłańcach kościołów, chwale Chrystusowej – okażcie im wobec kościołów dowód miłości waszej i naszego chlubienia się wami.

Słowa Ewangelii świętej według Łukasza.
Onego czasu: Wyznaczył Pan także innych siedemdziesięciu dwóch i rozesłał ich przed sobą, po dwóch do każdego miasta i miejsca, dokąd miał nadejść. I mówił im: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proścież tedy Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje.
Idźcie, oto ja was posyłam jako baranki między wilki. Nie noście trzosa ani torby, ani sandałów i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. A do któregokolwiek domu wnijdziecie, naprzód powiedzcie: Pokój temu domowi; a jeśliby tam przebywał syn pokoju, spocznie na nim pokój wasz; a jeśli nie, do was powróci. W tymże domu zostańcie, jedząc i pijąc, co jest u nich: albowiem godzien jest robotnik zapłaty swojej. Nie przechodźcie z domu do domu. A do któregokolwiek miasta wnijdziecie i przyjmą was, jedzcie, co przed wami położą, i uzdrawiajcie chorych, którzy są w nim, i mówcie im: Zbliżyło się do was Królestwo Boże».