Wskrzeszenie młodzieńca z Naim jest obrazem działania Chrystusa w Kościele. Na Chrzcie świętym obdarzył On nasze dusze nowym życiem, spotyka jednak ciągle synów Matki Kościoła, którzy przez grzech ciężki popadli w stan duchowej śmierci. Kościół błaga nieustannie o ratunek dla swoich dzieci (ant. na wejście) i wyznaje, że bez szczególnej opieki Bożej nie może wytrwać w świętości (kolekta). Chrystus budzi uśpione dusze do nowego życia (ewangelia, ant. na ofiarowanie) i karmi je swoim ciałem «wydanym za życie świata» (ant. na komunię). Umocnieni w życiu nadprzyrodzonym, powinniśmy zabiegać o jego rozwój i promieniowanie na innych (lekcja). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 15. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Archiwa tagu: Z kalendarza liturgicznego
Z kalendarza liturgicznego: 3 września – św. Piusa X
Józef Sarto urodził się w Riese koło Wenecji w 1835 roku jako drugie z dziesięciorga dzieci wiejskiego listonosza. Ukończywszy chlubnie studia teologiczne był kolejno wikarym, proboszczem ojcem duchownym seminarium, biskupem Mantui, wreszcie kardynałem i patriarchą Wenecji. W roku 1903 został wybrany papieżem. Jako pasterz całego Kościoła odrodził życie eucharystyczne, wydając dekrety o częstej Komunii świętej i wczesnej Komunii dzieci. Zapoczątkował odrodzenie liturgii przez reformę kalendarza kościelnego, brewiarza i śpiewu. Odnowił studia biblijne i skodyfikował prawo kościelne. Energicznie zwalczał błędy modernizmu. Przez całe życie odznaczał się pokorą, łagodnością, miłosierdziem dla biednych i umiłowaniem ubóstwa. Zmarł 20 sierpnia 1914 roku. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 3 września – św. Piusa X
Z kalendarza liturgicznego: 2 września – św. Stefana Węgierskiego
Wajk, syn księcia węgierskiego Gejzy, urodził się w Ostrzyhomiu W roku 969. Chrztu świętego udzielił mu w dzieciństwie wędrowny misjonarz. W roku 995 został bierzmowany przez św. Wojciecha. Po śmierci Gejzy objął rządy na Węgrzech i gorliwie krzewił wiarę chrześcijańską. W roku 1000 otrzymał od papieża Sylwestra II koronę królewską. Ufundował 10 diecezji z metropolitą w Ostrzyhomiu oraz sławne opactwo benedyktyńskie w Pannonhalma. Umarł 15 sierpnia 1038 roku w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, którą nazywał «Wielką Panią Węgier». Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 2 września – św. Stefana Węgierskiego
Z kalendarza liturgicznego: 1 września – błogosławionej Bronisławy
Bł. Bronisława, spokrewniona ze św. Jackiem i bł. Czesławem, urodziła się w Kamieniu na Śląsku około roku 1203. Mając szesnaście lat wstąpiła do klasztoru Norbertanek na Zwierzyńcu pod Krakowem. W życiu zakonnym zajaśniała wielkimi cnotami. Często udawała się na modlitwę na pobliskie wzgórze Sikornik. Zmarła 29 sierpnia 1259 roku. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 1 września – błogosławionej Bronisławy
Z kalendarza liturgicznego: 14. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Nie można służyć dwu panom: ciału i duchowi, mamonie i Bogu. Przez wejście do Kościoła dokonaliśmy wyboru, zaciągnęliśmy się do służby Bożej. Gorliwość w tej służbie słabnie czasem pod wpływem troski o sprawy doczesne. Szukamy najpierw innych rzeczy, a na sprawy Królestwa Bożego nie staje już czasu. Dlatego Kościół przypomina: «Szukajcież naprzód Królestwa Bożego… a wszystko inne będzie wam przydane» (ewangelia). Śpiewy mszalne wysławiają szczęście płynące z wiernego oddania się Bogu. (antyfony na wejście i na ofiarowanie, graduał). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 14. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: N. M. P. Jasnogórskiej czyli Częstochowskiej
Władysław, książę opolski, wybudował na Jasnej Górze klasztor dla OO. Paulinów i oddał im pod opiekę obraz Matki Bożej, czczony na jego zamku. Wkrótce obraz zasłynął cudami. Cześć jego wzrosła od czasów cudownej obrony Jasnej Góry przed Szwedami. W roku 1717 obraz został uroczyście ukoronowany i Jasna Góra stała się głównym ośrodkiem kultu Matki Bożej w Polsce. Teksty mszalne wysławiają opiekę Matki Bożej nad Polską i porównują twierdzę Jasnogórska z Syjonem, siedzibą arki Przymierza w Starym Testamencie. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: N. M. P. Jasnogórskiej czyli Częstochowskiej
Z kalendarza liturgicznego: 13. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Nadzieja naszego zbawienia opiera się na obietnicach Bożych. Pan Bóg obiecał Abrahamowi, że rozmnoży jego potomstwo jak gwiazdy na niebie i że z tego potomstwa wybierze Zbawiciela świata. Gdy nadeszła pełnia czasów, Bóg spełnił obietnicę zsyłając na świat swojego Syna, który jako człowiek pochodził z potomstwa Abrahama (lekcja). Chrystus zawarł nowe przymierze między Bogiem a ludźmi, które obejmuje wszystkie narody. Podstawą zbawienia nie jest już przynależność do narodu wybranego, lecz wiara w Chrystusa, przez którego Bóg obiecał nas zbawić (ewangelia). Jako uczestnicy Nowego Przymierza powołujemy się na obietnice Boże (ant. na wejście, graduał) i prosimy Boga o pomnożenie wiary, nadziei i miłości. Stanowią one naszą odpowiedź na wezwanie Boże. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 13. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: Wniebowzięcie NMP
Maryja jest zapowiedzianą w raju Niewiastą, która całe życie pozostawała w nieprzyjaźni z szatanem (antyfona na ofiarowanie). Dzięki przywilejowi Niepokalanego Poczęcia odniosła zwycięstwo nad grzechem i dlatego została wyjęta spod powszechnego prawa rozkładu grobowego. Nie musiała, jak my, czekać aż do końca świata na wskrzeszenie i uwielbienie swojego ciała, lecz została od razu wzięta do nieba z duszą i ciałem. Wniebowzięcie Matki Bożej, to Jej ostateczny triumf nad szatanem, grzechem i śmiercią, i spełnienie się proroctwa, które wyśpiewała, w kantyku Magnificat (ewangelia, antyfona na komunię). W modlitwach mszalnych prosimy o dopuszczenie nas do udziału w Jej chwale. Święto Wniebowzięcia jest najważniejszym i najstarszym świętem Matki Bożej. Na Wschodzie obchodzono je już w VI wieku. Od IX wieku poświęca się w tym dniu kłosy i owoce. Są one symbolem dojrzałości duchowej Najświętszej Dziewicy. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Wniebowzięcie NMP
Z kalendarza liturgicznego: 11. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Każda niedziela przypomina Zmartwychwstanie Pańskie i Sakramenty z nim związane. Dzisiejsza niedziela przypomina nam to szczególnie wyraźnie. Jako lekcję czytamy świadectwo św. Pawła o Zmartwychwstaniu, a w ewangelii wspominamy cud Zbawiciela, który ma znaczenie symboliczne. Kościół powtarza przy każdym Chrzcie gest, którym Chrystus uzdrowił głuchoniemego, jako znak otwarcia uszu na słowo Boże i ust na Jego chwałę. W niedziele gromadzimy się w domu Bożym i w Eucharystii otrzymujemy moc i odwagę (ant. na wejście). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 11. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: Przemienienie Pańskie
Celem tajemnicy Przemienienia było utwierdzenie wiary Apostołów oraz ukazanie im chwały przeznaczonej wyznawcom Chrystusa. «Całe ciało mistyczne miało poznać, jaka przemiana jest dlań przeznaczona i jaki będzie udział członków w tej chwale, którą już uprzednio zajaśniała Głowa» (św., Leon). Cała liturgia Kościoła zmierza do tego, aby nas przygotować do udziału w chwale Chrystusa. W dzisiejszej Mszy świętej wielbimy Zbawiciela jako Króla chwały i prosimy o dopuszczenie nas do Jego Królestwa. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Przemienienie Pańskie