Józef Sarto urodził się w Riese koło Wenecji w 1835 roku jako drugie z dziesięciorga dzieci wiejskiego listonosza. Ukończywszy chlubnie studia teologiczne był kolejno wikarym, proboszczem ojcem duchownym seminarium, biskupem Mantui, wreszcie kardynałem i patriarchą Wenecji. W roku 1903 został wybrany papieżem. Jako pasterz całego Kościoła odrodził życie eucharystyczne, wydając dekrety o częstej Komunii świętej i wczesnej Komunii dzieci. Zapoczątkował odrodzenie liturgii przez reformę kalendarza kościelnego, brewiarza i śpiewu. Odnowił studia biblijne i skodyfikował prawo kościelne. Energicznie zwalczał błędy modernizmu. Przez całe życie odznaczał się pokorą, łagodnością, miłosierdziem dla biednych i umiłowaniem ubóstwa. Zmarł 20 sierpnia 1914 roku. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 3 września – św. Piusa X
Archiwa tagu: Katolicyzm
Z kalendarza liturgicznego: 2 września – św. Stefana Węgierskiego
Wajk, syn księcia węgierskiego Gejzy, urodził się w Ostrzyhomiu W roku 969. Chrztu świętego udzielił mu w dzieciństwie wędrowny misjonarz. W roku 995 został bierzmowany przez św. Wojciecha. Po śmierci Gejzy objął rządy na Węgrzech i gorliwie krzewił wiarę chrześcijańską. W roku 1000 otrzymał od papieża Sylwestra II koronę królewską. Ufundował 10 diecezji z metropolitą w Ostrzyhomiu oraz sławne opactwo benedyktyńskie w Pannonhalma. Umarł 15 sierpnia 1038 roku w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, którą nazywał «Wielką Panią Węgier». Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 2 września – św. Stefana Węgierskiego
Lotnictwo Armii „Łódź” we wrześniu 1939 roku – Piotr Rapiński
Komentarz Miesiąca – Talibowie zdobywają Kabul, Gowin poza rządem, lex TVN | K. Klimczak, A. Miksa
Z kalendarza liturgicznego: 14. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Nie można służyć dwu panom: ciału i duchowi, mamonie i Bogu. Przez wejście do Kościoła dokonaliśmy wyboru, zaciągnęliśmy się do służby Bożej. Gorliwość w tej służbie słabnie czasem pod wpływem troski o sprawy doczesne. Szukamy najpierw innych rzeczy, a na sprawy Królestwa Bożego nie staje już czasu. Dlatego Kościół przypomina: «Szukajcież naprzód Królestwa Bożego… a wszystko inne będzie wam przydane» (ewangelia). Śpiewy mszalne wysławiają szczęście płynące z wiernego oddania się Bogu. (antyfony na wejście i na ofiarowanie, graduał). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 14. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Marsz Równości w Częstochowie kontra katolicy
Z kalendarza liturgicznego: Wniebowzięcie NMP
Maryja jest zapowiedzianą w raju Niewiastą, która całe życie pozostawała w nieprzyjaźni z szatanem (antyfona na ofiarowanie). Dzięki przywilejowi Niepokalanego Poczęcia odniosła zwycięstwo nad grzechem i dlatego została wyjęta spod powszechnego prawa rozkładu grobowego. Nie musiała, jak my, czekać aż do końca świata na wskrzeszenie i uwielbienie swojego ciała, lecz została od razu wzięta do nieba z duszą i ciałem. Wniebowzięcie Matki Bożej, to Jej ostateczny triumf nad szatanem, grzechem i śmiercią, i spełnienie się proroctwa, które wyśpiewała, w kantyku Magnificat (ewangelia, antyfona na komunię). W modlitwach mszalnych prosimy o dopuszczenie nas do udziału w Jej chwale. Święto Wniebowzięcia jest najważniejszym i najstarszym świętem Matki Bożej. Na Wschodzie obchodzono je już w VI wieku. Od IX wieku poświęca się w tym dniu kłosy i owoce. Są one symbolem dojrzałości duchowej Najświętszej Dziewicy. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Wniebowzięcie NMP
Komentarz Narodowy (218) – Jarosław Gowin zdymisjonowany. Co dalej?
Artur Zawisza – O mszach łacińskich poza parafiami
Trzeba podkreślać element świadomego i celowego upokorzenia katolików przywiązanych do tradycji łacińskiej, jakim jest papieski zakaz odprawiania mszy w klasycznym rycie rzymskim w kościołach parafialnych. Czytaj dalej Artur Zawisza – O mszach łacińskich poza parafiami
Z kalendarza liturgicznego: Przemienienie Pańskie
Celem tajemnicy Przemienienia było utwierdzenie wiary Apostołów oraz ukazanie im chwały przeznaczonej wyznawcom Chrystusa. «Całe ciało mistyczne miało poznać, jaka przemiana jest dlań przeznaczona i jaki będzie udział członków w tej chwale, którą już uprzednio zajaśniała Głowa» (św., Leon). Cała liturgia Kościoła zmierza do tego, aby nas przygotować do udziału w chwale Chrystusa. W dzisiejszej Mszy świętej wielbimy Zbawiciela jako Króla chwały i prosimy o dopuszczenie nas do Jego Królestwa. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Przemienienie Pańskie