Wśród walk i utrapień doczesnego życia przynależność do Kościoła katolickiego jest ostoją naszej ufności. Św. Paweł poucza, że cierpienie jest związane z doczesnością. Człowiek, a z nim całe stworzenie, oczekuje rozciągnięcia owoców Odkupienia na ciało człowieka i na przyrodę (lekcja). Doświadczenia spotykają również Kościół — łódź Piotrową, w której odbywamy naszą doczesną pielgrzymkę (ewangelia). Modlimy się o pokój potrzebny Kościołowi w pełnieniu jego misji (kolekta). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 4. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Archiwa tagu: Tradycja Katolicka
Sanitaryzm w Kościele. Koniec Summorum Pontificum? – K. Klimczak i R. Mossakowski
Czy sanitaryzm w Kościele doprowadzi do odpływu wiernych od religii katolickiej? I czy papież Franciszek anuluje motu proprio Summorum Pontificum? O tym w rozmowie Kamila Klimczak z Rafałem Mossakowskim. Czytaj dalej Sanitaryzm w Kościele. Koniec Summorum Pontificum? – K. Klimczak i R. Mossakowski
Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Chrystus wyzwolił nas z niewoli szatana i grzechu i wprowadził do swojego Kościoła (antyfona na wejście, lekcja). Powołanie do Kościoła wiąże się z zaproszeniem na ucztę eucharystyczną i na biesiadę życia wiecznego. Eucharystia nie jest nagrodą, lecz posiłkiem, do którego winni zbliżać się zwłaszcza chorzy i słabi (ewangelia). Udział we Mszy świętej przez Komunię świętą pomaga nam z dnia na dzień wzrastać w łasce Bożej (sekreta). Kto uchyla się od uczty eucharystycznej, naraża się na utratę życia wiecznego. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Świętej Trójcy
Prawda o Bogu w Trójcy jedynym jest podstawą religii chrześcijańskiej. Prawda ta jest tajemnicą wiary, która została objawiona w zaraniu Nowego Przymierza między Bogiem a ludzkością. Odsłania nam ona tajemnicze życie Boże, którego uczestnikami stajemy się przez Chrzest święty. Cały kult Kościoła dąży do uwielbienia Boga w Trójcy Jedynego. Odrębne święto zostało wprowadzone w IX w., a w wieku XIV rozciągnięte na cały Kościół. We Mszy św. wielbimy niezgłębioną tajemnicę i dziękujemy za miłosierdzie okazane nam w dziele Odkupienia. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Świętej Trójcy
Z kalendarza liturgicznego: 5. Niedziela po Wielkanocy
Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie to dwa etapy jednego misterium. Przy końcu Okresu Wielkanocnego słyszymy z ust Zbawiciela streszczenie całego Jego życia. «Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat, znowu opuszczam świat i idę do Ojca» (Alleluja, ewangelia). Podobnie jak Chrystus, zostaliśmy wybawieni od śmierci (antyfona na wejście, antyfona na ofiarowanie) dążymy do Ojca (sekreta). Życie ziemskie to czas próby, w którym mamy czynami udowadniać naszą miłość ku Ojcu niebieskiemu (lekcja). Modlitwa zanoszona w imię Jezusa zapewni nam pomoc łaski Bożej. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 5. Niedziela po Wielkanocy
Z kalendarza liturgicznego: 5. Niedziela po Wielkanocy
Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie to dwa etapy jednego misterium. Przy końcu Okresu Wielkanocnego słyszymy z ust Zbawiciela streszczenie całego Jego życia. «Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat, znowu opuszczam świat i idę do Ojca» (Alleluja, ewangelia). Podobnie jak Chrystus, zostaliśmy wybawieni od śmierci (antyfona na wejście, antyfona na ofiarowanie) dążymy do Ojca (sekreta). Życie ziemskie to czas próby, w którym mamy czynami udowadniać naszą miłość ku Ojcu niebieskiemu (lekcja). Modlitwa zanoszona w imię Jezusa zapewni nam pomoc łaski Bożej. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 5. Niedziela po Wielkanocy
Z kalendarza liturgicznego: uroczystość św. Stanisława
Św. Stanisław urodził się w Szczepanowie (dzisiejsza diecezja tarnowska), w roku 1030. Po studiach w Gnieźnie i w Paryżu został kapłanem i kanonikiem diecezji krakowskiej. W roku 1071 został biskupem Krakowa, który był już stolicą Polski. Jako gorliwy pasterz wypominał nadużycia nawet królowi, Bolesławowi Śmiałemu. Gdy napomnienia nie pomagały, św. Stanisław wyłączył króla ze społeczności kościelnej. Oburzony król kazał zabić biskupa. Rozkaz ten wykonano 11 kwietnia 1079 roku, gdy św. Stanisław odprawiał Mszę świętą w kościele Św. Michała na Skałce. Św. Stanisław został kanonizowany w Asyżu 8 września 1253 roku. Relikwie jego spoczywają w katedrze na Wawelu. Św. Stanisław jest głównym Patronem Polski. Ginąc w obronie moralności katolickiej św. Stanisław stał się naśladowcą Dobrego Pasterza, który daje życie za swoje owce (ewangelia). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: uroczystość św. Stanisława
Z kalendarza liturgicznego: NMP Królowej Polski
Naród polski wiele razy doświadczył w ciągu swoich dziejów opieki Matki Bożej. Moc Jej orędownictwa zajaśniała szczególnie w czasie tzw. «potopu». Po cudownej obronie Jasnej Góry przed Szwedami król Jan Kazimierz dnia 1 kwietnia 1656 roku uroczystym aktem oddał kraj pod opiekę Matki Bożej, obierając Ją Królową Polski. W roku 1924 na prośbę biskupów polskich papież Pius XI ustanowił specjalne święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski i pozwolił je obchodzić w pamiętnym dniu uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Dnia 3 sierpnia 1962 roku Ojciec św. Jan XXIII ustanowił Najświętszą Maryję Pannę Królową Polski główną Patronką kraju razem ze świętymi Biskupami i Męczennikami Wojciechem i Stanisławem. Teksty mszalne wysławiają opiekę Maryi nad naszym narodem i proszą o dalszą Jej pomoc. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: NMP Królowej Polski
Z kalendarza liturgicznego: 4. Niedziela po Wielkanocy
W dzisiejszej liturgii Kościół uczy nas o Duchu Świętym. Jest On najdoskonalszym darem Boga (lekcja) i Pocieszycielem chrześcijan. W dziejach Kościoła Duch Święty udowadnia światu słuszność sprawy Chrystusowej, zbrodnię odrzucenia Mesjasza i przegraną szatana. Kościół Chrystusowy i dusze dobrej woli zawdzięczają Duchowi Świętemu poznanie prawdy (ewangelia). Prosimy, by życie nasze było zgodne z poznaną prawdą. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 4. Niedziela po Wielkanocy
Z kalendarza liturgicznego: św. Józefa Robotnika
Obowiązek pracy nałożył Pan Bóg na człowieka już u progu jego istnienia (kolekta). Umieścił go w raju, «aby go uprawiał i strzegł». Błogosławiąc pierwszej parze ludzkiej wydał jej Bóg polecenie : «czyńcie sobie ziemię poddaną». Przez pracę człowiek zdobywa sobie środki do życia oraz rozwija swoje siły fizyczne i duchowe. Sumienna praca pomaga człowiekowi w ujarzmianiu namiętności i zabezpiecza go przed pokusami. Syn Boży chciał się urodzić w rodzinie ubogiej, żyjącej z pracy rąk. Przybranym ojcem Jezusa Chrystusa był cieśla (ewangelia, antyfona na komunie). Św. Józef chętnie poddawał się obowiązkowi pracy, oddając w ten sposób chwałę Bogu i zasługując na nagrodę wieczną (lekcja). Pius XII ogłosił go Patronem wszystkich pracujących, aby od niego uczyli się pracować z pożytkiem materialnym i duchowym. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: św. Józefa Robotnika