W katolicyzmie święcili mieli i mają przypisaną istotną rolę łącznika z pogranicza tego co boskie i ziemskie. Długie zastępy świętych stały się wyrazicielami trosk grupy zawodowych, które zaczęły traktować ich jako swoich pośredników w dialogu z Bogiem, w upraszaniu dla nich łask. Dzięki temu na przestrzeni wieków święci funkcjonują nie tylko w sferze duchowej ale również w kulturze. Obchody święta patrona (patrocinium) obrzędy z nim związane i rytuały wpływają w znaczący sposób na budowę tożsamości wspólnoty i zbiorowej pamięci. W wypadku kultu świętej Barbary, który rozwijał się na Górnym Śląsku na przestrzeni XIX i XX wieku w środowisku górniczym mamy do czynienia nie tylko z obchodami dnia jej liturgicznego wspomnienia ale również rytuałem codziennej modlitwy kopalnianych załóg. Z czasem kult ten stał się jednym z najistotniejszych wyznaczników kultury duchowej Górnego Śląska. Ogromny wpływ na rozwój kultu św. Barbary miała złożona sytuacja historyczno-polityczna Górnego Śląska na przestrzeni obu wieków. Wydany w 1840 r. modlitewnik ułożony przez sztygara kopalni Bytomiu, Mateusza Lissa, można umownie potraktować jako dowód uformowanego już kultu, kultu stanu górniczego. Datę końcową wyznacza rok 1989, w którym to roku doszło do oddolnego i trwałego odrodzenia kultu. Czytaj dalej Arkadiusz Miksa – Kult Świętej Barbary wśród śląskich górników →