Władimir Sołowjow jest znanym i kontrowersyjnym rosyjskim dziennikarzem. Sołowjow prowadzi programy w rosyjskiej państwowej telewizji takie jak: „Niedzielny wieczór z Władimirem Sołowjowem”, emitowany od poniedziałku do czwartku program „Wieczór z Władimirem Sołowjowem”, a także magazyn poświęcony działalności prezydenta Putina − ,,Moskwa. Kreml. Putin”. Sołowjow wielokrotnie obrażał Polaków, oskarżając ich o mordowanie Żydów czy kolaborowanie z Niemcami. Rosyjski dziennikarz, podobnie jak Gazeta Wyborcza, wszędzie widzi faszyzm (oczywiście w przypadku GW faszyzm jest wszędzie poza neobanderowskimi batalionami ochotniczymi na Ukrainie). W internecie można spotkać powielane często w zmienionej trochę formie bluzgi jakimi rzekomo ogół Rosjan traktuje Polaków, często są to słowa Sołowjowa. Sołowjow gra do tej samej bramki co Daniels, Michnik, Tyrmand, którzy dążą do skłócenia Polaków z Rosjanami. Obraża on także inne kraje. Sołowjow ma zakaz wjazdu na Łotwę z powodu sporu personalnego z łotewskim Westerwelle, Edgarem Rinkiewiczem. Giedroyciowcy słusznie krytykują Sołowjowa, co nie zmienia faktu, że sami są obrzydliwymi hipokrytami.
Na Litwie od 1991 roku było wiele rządów. Mimo zmian rządów decydujący wpływ na państwo litewskie ma klan Landsbergisów i związanych z nimi biznesów. Ugrupowanie Landsbergisów nigdy nie przechodziło poważnych rozłamów, czego nie można powiedzieć, o innych litewskich partiach.
W 2017 roku w Litewskiej Partii Socjaldemokratycznej doszło do rozłamu na tle możliwości powołania koalicji z Związkiem Ojczyzny Landsbergisów. W wyniku rozłamu powstała Litewska Partia Socjaldemokratyczna Pracy − zajmująca się z sprawami socjalnymi, a nie so******mi. Litewska Partia Socjaldemokratyczna zajmuje się so******mi, a także ułatwieniami dla obywateli polskich chcący dokonać aborcji na Litwie. Partia Pracy także wielokrotnie przechodziła problemy wewnętrzne.
Do kuriozalnej sytuacji doszło gdy marszałek litewskiego sejmu z Związku Chłopów i Zielonych (ugrupowanie podobne w pewnym stopniu do socjalnej części PiS, wolne od radyklanej rusofobii, a także mające cechy podobne do Samoobrony) Victoras Prackietis przeszedł do przystawki Landsbergisów, Ruchu Liberalnego (takie polskie Nieporozumienie).
Szczególne wpływy Landsbergisowie mają w mediach. Litewski państwowy nadawca, Lietuvos Nacionalinis Radijas ir Televizija (LRT) tak naprawdę powinien nazywać się Landsbergis Nacionalinis Radijas ir Televizja. W LRT pracuje dobrze znana z poprzednich tekstów dziennikarka Gazety Wyborczej, a także wydawanego przez Klub Gazety Polskiej w Wilnie Kuriera Wileńskiego, Ewelina Mokrzecka [1]. Kariera Mokrzeckiej jest iście internacjonalistyczna.
Działacze liberalnego, finansowanego z naszych podatków Polskiego Klubu Dyskusyjnego znani są z tego, że mimo posiadanych tytułów naukowych nie potrafią zapisać swojego nazwiska w mediach społecznościowych w języku polski. Działacze PKD są słynni również z tego, że pracują w litewskich instytucjach państwowych. Giedroyciowskie media w styczniu informowały, że nową prezes PKD została Dorota Sokołowska [2,3,4,5] (groteskowi liberałowie małpując zachodnią nowomowę gubili się w zeznaniach raz pisząc prezes, a raz prezeska). Dorota Sokołowska pracuje w sekcji radiowej LRT [6].
Środowisko PKD ostro atakowało poseł Irinę Rozową, należąca do frakcji AWPL-ZCHR, a wywodzącą się z Aliansu Rosjan [7]. Rozowa była oskarżana o kontakty z rosyjskimi dyplomatami na Litwie, którym zarzucano szpiegostwo. Zapewne każdy aktywny przedstawiciel każdej mniejszości narodowej spotyka się,utrzymuje kontakty z przedstawicielami dyplomatycznymi macierzy. Działacze PKD lubią się spotykać z przyjaciółką „wielkiego” prezydenta Lecha Kaczyńskiego ambasador Doroszewską. Za Himalaje hipokryzji należy uznać spotykanie się działaczy PKD z jankeskimi dyplomatami [8].
Po pierwszej turze wyborów parlamentarnych na Litwie, na łamach liberalnej telewizji Delfi, litewski Żeleński – Arūnas Valinskas, były marszałek litewskiego sejmu (oczywiście za rządów Związku Ojczyzny) − wezwał do zabijania niewygodnych polskich polityków na Litwie. Warto wspomnieć, że Delfi często było cytowane na łamach Gazety Wyborczej. Na łamach Delfi pojawił się artykuł opisujący w stylu Gazety Wyborczej wizytę polskich narodowców w Wilnie [9]. Autorami tekstu są dobrze znani z moich poprzednich tekstów Aleksander Radczenko oraz Ryszard Rotkiewicz. Ryszard Rotkiewicz jest dziennikarzem TVP Wilno [10].
W trakcie kampanii wyborczej agitację negatywną wobec AWPL-ZCHR prowadził litewski tęczowo-liberalny propagandzista Andrius Tapinas. Każdy Polak, który występuje u Sołowjowa, jest potępiany przez giedroyciowców; za to nikomu nie przeszkadzają występy u Tapinasa minister Eweliny Dobrowolskiej, byłego deputowanego LSRR Zbigniewa Balcewicza czy Roberta Duchniewicza (socjaldemokratycznego radnego rejonu wileńśkiego, będącego kopią Gawkowskiego czy innego Jońskiego). Audycje Tapinasa do złudzenia przypominają styl programów znanego rosyjskiego etnonacjonalisy a jednocześnie zwolennika LGBT Aleksieja Nawalnego (do Mińska Jankesi w sierpniu wysłali działacza LGBT i etnonacjonalistę).
Na deser zostawiłem wywiad przeprowadzony w TVP Wilno przez dobrze znaną z poprzednich moich tekstów Renatę Widtmann z szefem litewskiego MSZ Gabrieliusem Landsbergisem [11]. Z wywiadu nasuwają się proste wnioski: Gabrielius z Mateuszem Jakubem Morawieckim pokonali ZSRR, a łączniczka z UPA była Litwinka Barbara Radziwiłówna.
[8] https://www.facebook.com/PKDLDK/photos/a.413042182191934/1888216441341160/