Św. Wojciech urodził się w Czechach około roku 956. Pochodził z możnego rodu Sławników. Na cześć magdeburskiego biskupa Adalberta, pod którego opieką się kształcił, przybrał jego imię. Święcenia kapłańskie otrzymał w Pradze w roku 982. Rok później został biskupem Pragi. Z powodu waśni rodowych opuścił Pragę i w Rzymie wstąpił do klasztoru Benedyktynów. Wezwany przez diecezjan wrócił do Pragi, ale wkrótce musiał powtórnie ją opuścić. Za pozwoleniem papieża udał się na Węgry i do Polski. Korzystając z pomocy Bolesława Chrobrego ruszył na wyprawę misyjną do Prus. Dnia 23 kwietnia 997 roku został zabity przez pogańskich Prusów. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i złożył je w Gnieźnie. Grób św. Wojciecha stał się podstawą samodzielnej organizacji Kościoła w Polsce, ponieważ przy nim powstała pierwsza stolica metropolitalna. Dnia 31 sierpnia 1962 roku papież Jan XXIII ustanowił św. Wojciecha głównym Patronem Polski razem z Najświętszą Maryją Panną Królową Polski i św. Stanisławem B. M. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: święto św. Wojciecha
Archiwa tagu: Z kalendarza liturgicznego
Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela po Wielkanocy
Niedziela dzisiejsza nazywa się często «Niedzielą Dobrego Pasterza». W ciągu czterdziestodniowego pobytu na ziemi, po swoim zmartwychwstaniu, Pan Jezus ukazywał się często Apostołom i mówił z nimi o «Królestwie Bożym», to znaczy o Kościele, który założył. W tych również dniach dał Zbawiciel Kościołowi najwyższego pasterza w osobie św. Piotra i jego następców pozostając niewidzialnym «Pasterzem i strażnikiem dusz». W ewangelii sam Chrystus Pan nazywa siebie Pasterzem, a Kościół swój nazywa owczarnią. Jako owieczki Chrystusowe korzystamy z zasobów tej owczarni. W Komunii świętej nawiązuje się najściślejsza jedność między Chrystusem-Pasterzem i Jego owieczkami (Alleluja, antyfona na komunię). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela po Wielkanocy
Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
W Niedzielę Wielkanocną zachował się pierwotny zwyczaj odprawiania dwu Mszy świętych: jednej na zakończenie nocnej Wigilii i drugiej przed południem. W tej drugiej Mszy triumfalna radość wielkanocna dochodzi do szczytu. Czterokrotnie powtarza się zdanie: «na Paschę naszą został ofiarowany Chrystus». Zbawiciel, przeszedłszy zwycięsko przez śmierć, wyzwolił nas spod władzy śmierci, szatana i grzechu i umożliwił nam przejście do nowego życia. Zjednoczeni z Jezusem cieszymy się Jego zwycięstwem. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
Z kalendarza liturgicznego: Wielki Piątek
Wielki Piątek to dzień, w którym żądło śmierci dosięgło Głowę ludzkości, Jezusa Chrystusa. Dlatego w liturgii używa się barwy czarnej. Korzymy się w poczuciu winy, która wymagała takiego okupu. Wszyscy chrześcijanie wiedzą jednak, że śmierć Chrystusa jest źródłem nowego życia. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Wielki Piątek
Z kalendarza liturgicznego: Wielki Czwartek
W pierwszych wiekach istnienia Kościoła odprawiano w Wielki Czwartek trzy Msze święte. Pierwsza łączyła się z obrzędem pojednania publicznych pokutników, druga z poświęceniem olejów świętych, trzecią odprawiano na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy. Gdy ustał zwyczaj publicznej pokuty, zaniechano obrzędu pojednania pokutników. Natomiast w katedrach biskupich, oprócz wieczornej Mszy Wieczerzy Pańskiej, odprawia się rano specjalną Mszę świętą połączoną z konsekracją olejów.
Z kalendarza liturgicznego: Zwiastowanie Pańskie
Dziewięć miesięcy przed Bożym Narodzeniem obchodzimy tajemnicę Wcielenia Syna Bożego i czcimy Maryję, która została wybrana na Matkę Boga. Godność ta była źródłem wszystkich Jej przywilejów (antyfona na wejście, kolekta). Cud zapowiedziany Achazowi przez proroka Izajasza (lekcja) spełnił się w ubogiej Dziewicy z Nazaretu (ewangelia). Jej zgoda na wolę Bożą wynagrodziła nieposłuszeństwo Ewy i dała jej godność «nowej Ewy», matki odkupionej ludzkości. Święto Zwiastowania obchodzono na Wschodzie już w V wieku. W VII wieku znano je i na Zachodzie. Przez pewien czas zaczynano od tego dnia rachubę lat. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Zwiastowanie Pańskie
Z kalendarza liturgicznego: uroczystość św. Józefa
Ewangelia nazywa św. Józefa «mężem sprawiedliwym»: Stopień tej sprawiedliwości, czyli świętości, był bardzo wysoki, skoro Bóg wybrał go na męża Najświętszej Dziewicy i opiekuna swojego Syna. Ewangelia ukazuje jego doskonałe poddanie woli Bożej oraz poświęcenie dla Jezusa i Maryi. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: uroczystość św. Józefa
Z kalendarza liturgicznego: 4. Niedziela Wielkiego Postu
Z dzisiejszą niedzielą rozpoczyna się druga połowa Wielkiego Postu. Połowa trudu i umartwienia wielkopostnego minęła, szybko zbliża się Wielkanoc z obfitością łask płynących z Chrztu i Eucharystii. Dlatego teksty dzisiejszej Mszy świętej tchną radością. Kościół święty, nowa Jerozolima, cieszy się obfitością dóbr nadprzyrodzonych, którymi obdarza swe dzieci. W średniowieczu nazwano dzisiejszą niedzielę niedzielą róż, ponieważ w tym dniu obdarowywano się pierwszymi kwiatami róży. Do dzisiaj ojciec święty poświęca w tę niedzielę złotą różę, którą ofiarowuje osobie zasłużonej dla Kościoła. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 4. Niedziela Wielkiego Postu
Z kalendarza liturgicznego: 3. Niedziela Wielkiego Postu
Katechumenom, gotującym się do Chrztu świętego w najbliższą Wielkanoc, i wiernym, którzy ten sakrament przyjęli, Kościół przypomina, że Chrzest wyrywa nas spod władzy szatana i czyni dziećmi światłości (lekcja). Szatan będzie jednak ponawiał swoje ataki na oczyszczoną duszę. Trzeba więc gromadzić siły do walki. Kto lekceważy niebezpieczeństwo i rozprasza dobra nadprzyrodzone, poniesie większą odpowiedzialność niż człowiek nieochrzczony (ewangelia). Dlatego musimy trwać przy ofierze Chrystusa i Jego sakramentach (antyfona na komunię). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 3. Niedziela Wielkiego Postu
Z kalendarza liturgicznego: II Niedziela Wielkiego Postu
Niedziela dzisiejsza jest dopełnieniem Suchych Dni Wielkiego Postu. We Mszy świętej powtarza się śpiewy ze Środy Suchych Dni i ewangelię z soboty. Ewangelia opowiada o Przemienieniu Pana Jezusa na górze Tabor, które było momentem zwrotnym w Jego działalności. Umocniwszy wiarę Apostołów wspaniałym widzeniem, Zbawiciel zaczyna ich przygotowywać na swoją mękę i zmartwychwstanie. W najbliższych tygodniach mamy przeżyć Mękę Pańską, rozważając ją na modlitwie i kosztując jej goryczy w wielkopostnych wyrzeczeniach. Celem tych wysiłków jest przemiana naszej duszy i osiągnięcie chwały niebieskiej, której rąbek okazał Pan Jezus przy swoim Przemienieniu. Módlmy się, aby dzisiejsza ofiara wyjednała nam gorliwość w służbie Bożej i zbawienie (sekreta). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: II Niedziela Wielkiego Postu