«Wczoraj obchodziliśmy pamiątkę doczesnych narodzin wiecznego Króla, dzisiaj czcimy pamiątkę narodzin dla nieba Jego Męczennika. Wczoraj narodził się Chrystus w pieluszki owinięty, dzisiaj Szczepan został przezeń obleczony szatą nieśmiertelności. Wczoraj ciasny żłóbek przyjął Bożą Dziecinę, dzisiaj bezmiar nieba ogarnął zwycięskiego Szczepana. Szczepan wstąpił do nieba wśród kamienujących go Żydów, ponieważ Jezus zstąpił na ziemię wśród śpiewających Aniołów». (św. Fulgencjusz). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: święto św. Szczepana
Archiwa tagu: Z kalendarza liturgicznego
Z kalendarza liturgicznego: Boże Narodzenie
O północy przenosimy się duchem do groty betlejemskiej i łączymy się z Matką Bożą oraz Aniołami witającymi rodzącego się Zbawiciela. Wspaniałe przeciwstawienia kolędy starają się oddać wielkość tajemnicy: «Bóg się rodzi, moc — truchleje, Pan niebiosów — obnażony, Ogień — krzepnie, blask — ciemnieje, Ma granice — Nieskończony; Wzgardzony — okryty chwałą, Śmiertelny — Król nad wiekami». Narodzenie Chrystusa w nocy jest symbolem roli, jaką miał spełnić na świecie rozpraszając ciemności grzechu. Ze szczególnym przejęciem śpiewamy hymn Gloria in excelsis Deo, który tej nocy zabrzmiał po raz pierwszy na ziemi, i klękamy wyznając wiarę w Jezusa, który «przyjął Ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem». Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Boże Narodzenie
Z kalendarza liturgicznego: 4. Niedziela Adwentu
W pierwszych wiekach Kościoła w dzisiejszą niedzielę odprawiano Mszę kończącą Wigilię suchedniową. Gdy nabożeństwo sobotnie przełożono na rano, ułożono na niedzielę formularz mszalny, który powtarza myśli liturgii Suchych Dni. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 4. Niedziela Adwentu
Z kalendarza liturgicznego: uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
Bóg wybrawszy od wieków Maryję na Matkę swojego Syna (lekcja), zachował ją od wszelkiej zmazy grzechu i obdarzył pełnią łaski (antyfony, graduał). Dzięki temu Maryja stała się godnym przybytkiem Wcielonego Słowa. Dziękując Bogu za wyjątkowy przywilej udzielony Maryi, wypraszamy sobie łaskę do zwalczania grzechu. Święto Niepokalanego Poczęcia obchodzono na Wschodzie już w VIII wieku. W wieku IX przeszło ono na Zachód. W Polsce przyjęło się w wieku XI℣. 8 grudnia 1854 roku papież Pius IX ściśle określił i podał do wierzenia prawdę o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Dziewicy jako dogmat wiary katolickiej. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela Adwentu
Syjon i Jerozolima to typy Kościoła katolickiego, «lud syjoński» — to katolicy. Do nich i do całej ludzkości przychodzi Zbawiciel. Św. Paweł poucza nas w lekcji o powszechności dzieła zbawienia, powołując się na proroctwo Izajasza. Podobnie Chrystus Pan, odpowiadając na pytanie uczniów Jana Chrzciciela stwierdza spełnienie się tego proroctwa. Zapowiedziane przez Izajasza cuda mesjańskie spełniają się także w duchowy sposób mocą Eucharystii. Przez swoje sakramenty Chrystus prowadzi nas ku nowej, wiekuistej Jerozolimie. Nadzieja otrzymania łaski Zbawiciela i osiągnięcia życia wiecznego jest podstawą naszej radości. Warto zwrócić uwagę na początkowe słowa dzisiejszej lekcji: czytanie Pisma św. daje prawdziwe zrozumienie dzieła Odkupienia i umacnia naszą nadzieję. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 2. Niedziela Adwentu
Z kalendarza liturgicznego: I Niedziela Adwentu
W liturgii adwentowej ciągle rozbrzmiewa okrzyk «Veni — Przyjdź». Kościół wyprasza przyjście Zbawiciela do dusz swoich wiernych, aby przygotować ich na godny obchód pamiątki Bożego Narodzenia i na ostateczne przyjście Pana. Śpiewy dzisiejszej Mszy są wyjęte z psalmu 24, który doskonale wyraża usposobienie duszy w Adwencie. Czujemy naszą nicość i grzeszność i gorąco pragniemy zbawienia. Pragnienia nasze wyraża kolekta, zwracająca się wprost do Syna Bożego i natarczywie błagająca o nawiedzenie Boże. Lekcja wzywa do współdziałania z łaską Bożą. Ewangelia zapowiada ostateczne przyjście Zbawiciela, które rzuca właściwe światło na całą doczesność. «Podnoście głowy wasze, bo się zbliża odkupienie». W sekrecie modlimy się o dobre przygotowanie na spotkanie się z Bogiem, który jest naszym początkiem i celem. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: I Niedziela Adwentu
Z kalendarza liturgicznego: 24. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
W ostatnią niedzielę roku liturgicznego Kościół zwraca naszą uwagę na końcowy akt dziejów Odkupienia: Sąd Ostateczny. «Bóg wybawił nas z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna umiłowania swego» (lekcja), dlatego oczekujemy Sądu Ostatecznego bez obawy, pamiętając, że sędzią będzie nasz Zbawiciel. Dzień sądu nad światem będzie dniem Jego ostatecznego zwycięstwa nad mocami ciemności. Modlimy się dzisiaj o uwolnienie od ziemskich pożądań i skierowanie naszych pragnień ku niebu (sekreta). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 24. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: 6. Niedziela pozostała po Objawieniu
Teksty mszalne przedstawiają rozwój Królestwa Chrystusowego. Rozrasta się ono jak ziarnko gorczyczne w potężny krzew i przetwarza świat, jak kwas chlebowy mąkę. Rozkwit Kościoła w Tesalonikach, który opisuje św. Paweł, jest obrazem tego, co bez przerwy dokonuje się w świecie. Kościół z roku na rok rozszerza się i staje się katolicki, czyli powszechny, nie tylko przez swoją naukę, lecz także przez swój zasięg. Kwas chlebowy jest również symbolem Eucharystii, która z wolna przemienia dusze. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 6. Niedziela pozostała po Objawieniu
Z kalendarza liturgicznego: 23. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
W życiu ziemskim trapią nas rozliczne cierpienia. Nie są one jednak bezcelowe. Przez nie Bóg oczyszcza wybranych i gromadzi ich w swoim Królestwie (antyfona na wejście, graduał). Zbliża się dzień, w którym Chrystus obdarzy chwałą całego człowieka, wskrzeszając uniżone przez śmierć ciało ludzkie (lekcja), podobnie jak wskrzesił córkę Jaira. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 23. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: Dzień Zaduszny
Obchód Dnia Zadusznego zainicjował w 998 r. św. Odylon (☩ 1048) – czwarty opat klasztoru benedyktyńskiego z Cluny (Francja). Praktykę tę początkowo przyjęły klasztory benedyktyńskie, ale wkrótce za ich przykładem poszły także inne zakony i diecezje. W XIII w. święto rozpowszechniło się na cały Kościół Zachodni. W wieku XIV zaczęto urządzać procesję na cmentarz do czterech stacji. Piąta stacja odbywała się już w kościele, po powrocie procesji z cmentarza. Przy stacjach odmawiano modlitwy za zmarłych i śpiewano pieśni żałobne. W Polsce tradycja Dnia Zadusznego zaczęła się tworzyć już w XII w., a z końcem wieku XV była znana w całym kraju. W 1915 r. papież Benedykt XV, na prośbę opata — prymasa benedyktynów zezwolił, aby tego dnia każdy kapłan mógł odprawić trzy Msze święte: w intencji poleconej przez wiernych, za wszystkich wiernych zmarłych i według intencji Ojca Świętego. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Dzień Zaduszny