Obserwacja polityki demokratycznej w ogóle, ale również naszego polskiego piekiełka w ostatnich latach prowadzi do smutnych wniosków na temat charakteru tychże. Już samo uformowanie naszej sceny politycznej mówi niejako samo za siebie. Na polskiej scenie politycznej wartości prawicowe właściwie od zawsze mają charakter kwiatka do kożucha, przypinanego skrzętnie do kolejnych wydań neoliberalnych partii władzy. Z jednej strony świadczy to o degeneracji samych polityków, często wywodzących się ze środowisk w jakimś stopniu ideowych i odwołujących się do pryncypiów, które w politycznej praktyce mają w pogardzie; z drugiej strony mówi to coś również o zaślepieniu samych wyborców, którzy albo nie dostrzegają fasadowości “prawicowości” tych ugrupowań, albo też tą fasadą się zadowalają. Czytaj dalej Jan Sroka – Katolicki szariat? Krzysztof Bosak w meandrach politycznej poprawności →