Archiwa kategorii: Z kalendarza liturgicznego

Z kalendarza liturgicznego: Oczyszczenie NMP

Według przepisów Starego Testamentu każdy pierworodny chłopiec należał do Boga. Rodzice musieli go przedstawić w świątyni i wykupić, składając na ofiarę baranka lub parę gołąbków. Ponadto matka, która wydała na świat dziecko, składała ofiarę oczyszczenia. Najświętsza Rodzina poddała się tym przepisom. Obecny w świątyni starzec Symeon poznał Zbawiciela świata i nazwał Go «światłem na oświecenie pogan». Słowa te dały początek obrzędowi poświęcenia świec i uroczystej procesji ku czci Chrystusa — Światłości świata, która odbywała się w Jerozolimie już w IV wieku. Z Jerozolimy zwyczaj odbywania procesji przeszedł do Konstantynopola, a stamtąd na Zachód. Poświęcenie świec powstało później. Świece te stanowią sakramentale rzeczowe. Zapala się je przy konających oraz w czasie burzy. Stąd powstały ludowe nazwy «gromnice» i «Święto Matki Bożej Gromnicznej». Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Oczyszczenie NMP

Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Siedemdziesiątnicy

Obchód Zmartwychwstania Pańskiego, które jest główną uroczystością roku kościelnego, poprzedza długie, trójstopniowe przygotowanie: Przedpoście, Wielki Post i Okres Męki Pańskiej. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Siedemdziesiątnicy

Z kalendarza liturgicznego: 3. Niedziela po Objawieniu

Dzisiejsze śpiewy mszalne będą się powtarzały w następnych niedzielach po Objawieniu. Sławią one powszechne królestwo Chrystusa (antyfona na wejście, graduał, alleluja), Jego cudotwórczą moc (antyfona na ofiarowanie) i Boską naukę. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 3. Niedziela po Objawieniu

Z kalendarza liturgicznego: święto Objawienia Pańskiego

W dzisiejszym dniu czcimy objawienie się Boga w widzialnej postaci. Wcielony Bóg objawił się poganom w osobach Mędrców, narodowi wybranemu przy chrzcie w Jordanie i swoim uczniom przez cud dokonany w Kanie Galilejskiej. Kościół Wschodni kładzie główny nacisk na drugą z tych tajemnic, Kościół Zachodni wspomina dzisiaj przede wszystkim hołd Mędrców ze Wschodu, a wspomnieniu chrztu Pana Jezusa poświęca osobne święto 13 stycznia. Dopełnienie obu świąt stanowi liturgia drugiej niedzieli po Objawieniu, w której wspomina się cud w Kanie Galilejskiej. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: święto Objawienia Pańskiego

Z kalendarza liturgicznego: święto Najświętszego Imienia Jezus

Imię JEZUS znaczy Zbawiciel. Imię to wybrał sam Bóg i objawił je Maryi i św. Józefowi. Cześć świętego imienia Jezus szerzył św. Bernardyn ze Sieny. Specjalne święto tego imienia powstało najpierw w zakonie franciszkańskim. Papież Innocenty XIII rozciągnął je w roku 1721 na cały Kościół. Msza św. wysławia potęgę i chwałę imienia Jezusowego, które przewyższa wszystkie inne imiona. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: święto Najświętszego Imienia Jezus

Z kalendarza liturgicznego: Oktawa Narodzenia Pańskiego

W Nowy Rok kończy się obchód świąt Bożego Narodzenia. Powtarzając śpiewy mszalne z trzeciej Mszy Bożego Narodzenia, jeszcze raz dziękujemy za przyjście Syna Bożego, który jest królem ludzkości. Wspominamy również obrzezanie Pańskie. W ósmym dniu po Bożym Narodzeniu poddano Dziecię Jezus obrzezaniu nakazanemu przez Boga członkom narodu wybranego. Przy tym bolesnym obrzędzie Chrystus wylał pierwociny krwi za nasze zbawienie. Jego cierpienie odbiło się w sercu Matki, która kiedyś będzie towarzyszyła Jego ofierze pod krzyżem. Kolekta dzisiejszej Mszy i antyfony brewiarzowe sławią Jej Boskie Macierzyństwo. Oktawę Bożego Narodzenia Kościół obchodzi w uroczysty sposób, aby uświęcić początek roku cywilnego. W słowach lekcji mszalnej znajdujemy program na nowy rok: żyć mamy rozsądnie, sprawiedliwie i pobożnie, czerpiąc siły z łaski Zbawiciela i oczekując Jego powrotu na końcu czasów. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Oktawa Narodzenia Pańskiego

Z kalendarza liturgicznego: Niedziela w Oktawie Bożego Narodzenia

Przepiękna antyfona na wejście, która była natchnieniem dla autora kolędy «Wśród nocnej ciszy», przypomina, że spoczywające w żłóbku Dziecię to odwieczne Słowo, które zstąpiło z królewskiego tronu w niebie. Żłóbek stał się ziemskim tronem wcielonego Boga, który z niego odbierał pierwsze hołdy. Ubóstwo żłóbka i stajenki zapowiadają już trzeci tron Zbawiciela — krzyż. W ewangelii słyszymy z ust starca Symeona zapowiedź, że Chrystus «przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, na znak, któremu sprzeciwiać się będą». Od chwili przyjścia Chrystusa na świat dosięga On swoim wpływem każdego człowieka i zmusza do opowiedzenia się za Nim albo przeciw Niemu. Prawdę tę wyraził dosadnie Mickiewicz: «Wierzysz, że się Bóg zrodził w betlejemskim żłobie, lecz biada ci, jeżeli nie zrodził się w tobie». Przez przyjęcie Chrztu świętego stanęliśmy przy Chrystusie; wystawiamy Go dzisiaj jako naszego króla i prosimy o gorliwość w Jego służbie. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Niedziela w Oktawie Bożego Narodzenia

Z kalendarza liturgicznego: święto św. Szczepana

«Wczoraj obchodziliśmy pamiątkę doczesnych narodzin wiecznego Króla, dzisiaj czcimy pamiątkę narodzin dla nieba Jego Męczennika. Wczoraj narodził się Chrystus w pieluszki owinięty, dzisiaj Szczepan został przezeń obleczony szatą nieśmiertelności. Wczoraj ciasny żłóbek przyjął Bożą Dziecinę, dzisiaj bezmiar nieba ogarnął zwycięskiego Szczepana. Szczepan wstąpił do nieba wśród kamienujących go Żydów, ponieważ Jezus zstąpił na ziemię wśród śpiewających Aniołów». (św. Fulgencjusz). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: święto św. Szczepana

Z kalendarza liturgicznego: Boże Narodzenie

O północy przenosimy się duchem do groty betlejemskiej i łączymy się z Matką Bożą oraz Aniołami witającymi rodzącego się Zbawiciela. Wspaniałe przeciwstawienia kolędy starają się oddać wielkość tajemnicy: «Bóg się rodzi, moc — truchleje, Pan niebiosów — obnażony, Ogień — krzepnie, blask — ciemnieje, Ma granice — Nieskończony; Wzgardzony — okryty chwałą, Śmiertelny — Król nad wiekami». Narodzenie Chrystusa w nocy jest symbolem roli, jaką miał spełnić na świecie rozpraszając ciemności grzechu. Ze szczególnym przejęciem śpiewamy hymn Gloria in excelsis Deo, który tej nocy zabrzmiał po raz pierwszy na ziemi, i klękamy wyznając wiarę w Jezusa, który «przyjął Ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem». Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Boże Narodzenie