Archiwa tagu: Z kalendarza liturgicznego

8 maja – św. Stanisława

Św. Stanisław urodził się w Szczepanowie (dzisiejsza diecezja tarnowska), w roku 1030. Po studiach w Gnieźnie i w Paryżu został kapłanem i kanonikiem diecezji krakowskiej. W roku 1071 został biskupem Krakowa, który był już stolicą Polski. Jako gorliwy pasterz wypominał nadużycia nawet królowi, Bolesławowi Śmiałemu. Czytaj dalej 8 maja – św. Stanisława

Z kalendarza liturgicznego: 3 maja – Święto NMP Królowej Polski

Święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski zostało ustanowione przez papieża Benedykta XV w 1920 na prośbę polskich biskupów po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918. Upamiętnia ono śluby lwowskie króla Jana Kazimierza, który podczas potopu szwedzkiego powierzył Polskę opiece Matki Bożej. Kult Królowej Korony Polskiej upowszechniał się po rozbiorach Polski, szczególnie w środowisku emigracji polskiej we Francji oraz wśród mieszkańców Lwowa i Krakowa, i odegrał wielką rolę w pracy nad budzeniem poczucia i świadomości narodowej. Zaborcy doceniali znaczenie tego kultu i prowadzili walkę z jego propagowaniem, nakazując m.in. usuwanie wezwania „Królowa Korony Polskiej” z Litanii loretańskiej, zwalczając pielgrzymki do Częstochowy, usuwając z bibliotek publikacje o Królowej Korony Polskiej i ścigając procesami posiadanie i rozpowszechnianie kopii obrazu jasnogórskiego. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 3 maja – Święto NMP Królowej Polski

Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Biała

Pełna nazwa dzisiejszej niedzieli brzmi: «niedziela po zdjęciu białych szat». Nowo ochrzczeni pierwszy raz przychodzili do kościoła w zwykłym odzieniu i zajmowali miejsca wśród innych wiernych. Kościół napomina nowo ochrzczonych i wszystkich chrześcijan odrodzonych przez przyjęcie sakramentów, aby dochowali wierności przyrzeczeniom złożonym na Chrzcie świętym i odnowionym w czasie Wigilii Wielkanocnej (antyfona na wejście, lekcja, antyfona na komunię). W modlitwach mszalnych prosimy o łaskę wytrwania. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Niedziela Biała

Z kalendarza liturgicznego: Poniedziałek Wielkanocny

Cała oktawa Wielkanocna ma charakter świąteczny. Dawniej nowo ochrzczeni ubrani w białe szaty codziennie brali udział we Mszy świętej. W pierwszy dzień tygodnia stacja odbywa się u grobu iw. Piotra, któremu Chrystus ukazał się jako pierwszemu z Apostołów. W lekcji słyszymy jego głos. Jest to świadectwo człowieka, który osobiście obcował z Chrystusem zmartwychwstałym. Uczniom zdążającym do Emaus sam Chrystus tłumaczył właściwe znaczenie proroctw mesjańskich Starego Testamentu i dal się im poznać przy łamaniu chleba. Nam również ukazuje się Zmartwychwstały pod sakramentalnymi postaciami i obdarza nas duchową radością, której obrazem była ziemia «opływająca mlekiem i miodem» (antyfona na wejście). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Poniedziałek Wielkanocny

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego – z kalendarza liturgicznego

W Niedzielę Wielkanocną zachował się pierwotny zwyczaj odprawiania dwu Mszy świętych: jednej na zakończenie nocnej Wigilii i drugiej przed południem. W tej drugiej Mszy triumfalna radość wielkanocna dochodzi do szczytu. Czterokrotnie powtarza się zdanie: «na Paschę naszą został ofiarowany Chrystus». Zbawiciel, przeszedłszy zwycięsko przez śmierć, wyzwolił nas spod władzy śmierci, szatana i grzechu i umożliwił nam przejście do nowego życia. Zjednoczeni z Jezusem cieszymy się Jego zwycięstwem. Czytaj dalej Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego – z kalendarza liturgicznego

Z kalendarza liturgicznego: Wielka Sobota

Wielka Sobota jest dniem największej żałoby, w którym Kościół skupia się przy Grobie Zbawiciela rozważając Jego Mękę i Śmierć. W tym dniu Kościół powstrzymuje się od Ofiary Eucharystycznej. Mamy bowiem odczuć rzeczywistość śmierci Chrystusa, pojąć grozę tej chwili, gdy żądło śmierci dosięgło Dawcę życia, wczuć się w nastrój tej Soboty, która była dniem triumfu wrogów Chrystusa i ostatnim dniem mocy ciemności. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: Wielka Sobota

26 lutego – Środa popielcowa

Prochem jesteś i w proch się obrócisz – mówi kapłan w Środę Popielcową, rozpoczynając czterdziestodniowy okres Wielkiego Postu, przygotowania do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

Gdy pokuta publiczna lub półpubliczna miała zastosowanie, na początku postu, to jest w Środę Popielcową pokutujący byli usuwani z kościoła; przedtem posypywano im głowy popiołem. Popiół bowiem już w starym testamencie wyrażał znikomość rzeczy, pokorę, pokutę. Naśladując pokutujących, i inni prosili, aby im biskup czy kapłan popiołem głowy posypał. Chociaż pokuta publiczna ustała, zwyczaj poświęcania popiołu i posypywania nim wiernych pozostał. Czytaj dalej 26 lutego – Środa popielcowa

6 stycznia – uroczystość Objawienia Pańskiego

«Obchodzimy dzień święty, wsławiony trzema cudami: dzisiaj gwiazda przywiodła Mędrców do żłóbka, dzisiaj na godach woda przemieniła się w wino, dzisiaj Chrystus chciał być ochrzczony w Jordanie przez Jana, aby nas zbawić» (antyfona do Magnificat).

Czytaj dalej 6 stycznia – uroczystość Objawienia Pańskiego

2 listopada – Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych

Obchód Dnia Zadusznego zainicjował w 998 r. św. Odylon (+ 1048) – czwarty opat klasztoru benedyktyńskiego z Cluny (Francja). Praktykę tę początkowo przyjęły klasztory benedyktyńskie, ale wkrótce za ich przykładem poszły także inne zakony i diecezje. W XIII w. święto rozpowszechniło się na cały Kościół Zachodni.

Czytaj dalej 2 listopada – Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych