Piotr Garavito urodził się w Alkantarze w 1499 roku. W szesnastym roku życia wstąpił do zakonu Franciszkanów. Później założył nową surową gałąź zakonną i wspomagał św. Teresę w reformie Karmelu. Gorące nabożeństwo do Męki Pańskiej zrodziło w nim umiłowanie surowych umartwień, które zdaniem św. Teresy przekraczały ludzkie siły. Zmarł 18 października 1562 roku.

Lekcja z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian.
Bracia: Ale to, co było mi zyskiem, ze względu na Chrystusa poczytałem za szkodę. I owszem, uznam wszystko za szkodę wobec wzniosłego poznania Jezusa Chrystusa, Pana mojego, dla którego porzuciłem wszystko, i uznam za gnój, byle Chrystusa pozyskać. Oby znaleziono mię w Nim, nie z tą moją sprawiedliwością, która jest z Zakonu, ale z tą, która płynie z wiary w Chrystusa Jezusa, ze sprawiedliwością, która jest z Boga przez wiarę. Ona to sprawi, że poznam Jego samego i potęgę Jego zmartwychwstania oraz uczestnictwo cierpień Jego przez upodobnienie do Jego śmierci, aby w jakikolwiek sposób dostąpić powstania z martwych. I to nie dlatego, jakobym to już osiągnął albo już stał się doskonałym, ale biegnę za tym, aby jakoś uchwycić to, w co sam zostałem uchwycony przez Chrystusa Jezusa.

Słowa Ewangelii świętej według Łukasza.
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: «Nie lękaj się, trzódko mała, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo. Sprzedajcie, co posiadacie i dajcie jałmużnę. Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarbiec niewyczerpany w niebiesiech, dokąd złodziej się nie zbliży i gdzie mól nie psuje. Albowiem gdzie jest skarb wasz, tam i serce wasze będzie».