Nie wiadomo, czy został przygotowany jakiś centralny plan wylansowania pandemii. Ale jeżeli to prawda, to wszystkie literackie eseje mówiące o tym, że prawdziwa zaraza szaleje po całym świecie, a zwłaszcza w Polsce, powinny się trzymać kupy. I zaznaczam, że nie chodzi tutaj o psią kupę, lecz o logiczną spoistość takich poglądów. Tymczasem różne przepisy wprowadzane w Polsce od kilku miesięcy, począwszy od marca, mają za zadanie jedynie wywołanie totalnego zamieszania. Odnosi się wrażenie, że ludzie uważający się za ekspertów, jedynie bredzą, podając sposoby postępowania, które mają niewiele wspólnego z logiką. Szczególnie klarowne to było, gdy bezrefleksyjnie zakazano przemieszczania się przez lasy, parki, czy też przebywania w ogrodach działkowych. Tymczasem zakaz wchodzenia do parków i lasów był w Polsce jednym z największych nieporozumień, skopiowanym z wzorców chińskich a tam dotyczących przecież wielkich aglomeracji, liczących po kilkanaście milionów ludzi. Przez całe tygodnie minister Szumowski starał się opacznie uszczęśliwiać wszystkich Polaków wedle jednej sztancy. W wyniku prania mózgów miliony Polaków uwierzyły, że samo wyjście z domu grozi śmiercią, co u niektórych niestety pozostało do dzisiaj. Maseczki zaś, wedle ministerialnych opowiastek, rzekomo służą dwóm zupełnie rozbieżnym, ale zintegrowanym celom: aby się nie zarazić i nie zarażać innych. Dwa w jednym, jak w reklamie telewizyjnej. No i sprzedaż szła przez pewien czas całkiem nieźle, w większych miastach pojawiły się nawet maseczkomaty, zaś niektórzy miejscy radni popisywali się publicznym rozdawaniem maseczek, których bynajmniej nie zakupili za własne pieniądze.  Czytaj dalej Jan Szałowski – Z której strony maseczki są zarazki, czyli myśli kilka o zarazie gnębiącej Polaków →