Obchód Dnia Zadusznego zainicjował w 998 r. św. Odylon (☩ 1048) – czwarty opat klasztoru benedyktyńskiego z Cluny (Francja). Praktykę tę początkowo przyjęły klasztory benedyktyńskie, ale wkrótce za ich przykładem poszły także inne zakony i diecezje. W XIII w. święto rozpowszechniło się na cały Kościół Zachodni. W wieku XIV zaczęto urządzać procesję na cmentarz do czterech stacji. Piąta stacja odbywała się już w kościele, po powrocie procesji z cmentarza. Przy stacjach odmawiano modlitwy za zmarłych i śpiewano pieśni żałobne. W Polsce tradycja Dnia Zadusznego zaczęła się tworzyć już w XII w., a z końcem wieku XV była znana w całym kraju. W 1915 r. papież Benedykt XV, na prośbę opata — prymasa benedyktynów zezwolił, aby tego dnia każdy kapłan mógł odprawić trzy Msze święte: w intencji poleconej przez wiernych, za wszystkich wiernych zmarłych i według intencji Ojca Świętego. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 2 listopada – Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych
Archiwa tagu: Rzym
Z kalendarza liturgicznego: 1 listopada – uroczystość Wszystkich Świętych
Oprócz świętych, którym poświęcono osobny dzień w roku kościelnym, w niebie przebywa niezliczona rzesza wybranych «ze wszystkich narodów i pokoleń, i języków», ze wszystkich stanów i zawodów (lekcja). Dzisiaj Kościół oddaje cześć tym wszystkim, którzy weszli już do chwały niebieskiej, a dzieciom swoim pielgrzymującym jeszcze na tej ziemi wskazuje drogę, która ich starszych braci zawiodła do świętości (ewangelia). Uroczystość ku czci Wszystkich Świętych obchodzono na Wschodzie już w IV w. Na Zachodzie zbiorowy kult świętych rozpoczął się od poświęcenia dawnego Panteonu na kościół Matki Bożej i wszystkich świętych męczenników w dniu 13 maja 608 r. W następnym wieku zmieniono tytuł świątyni na kościół Matki Bożej, męczenników i wszystkich sprawiedliwych. Wreszcie w roku 835 papież Grzegorz IV wyznaczył dzień 1 listopada na uroczystość Wszystkich Świętych. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 1 listopada – uroczystość Wszystkich Świętych
Z kalendarza liturgicznego: święto Chrystusa Króla
Chrystus jest Królem wszechrzeczy, ponieważ jest Synem Bożym i Odkupicielem ludzkości. Jego nauka jest podstawą ładu w życiu ludzi. Dzięki jej spełnianiu może zaistnieć «królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju» (prefacja). Święto Chrystusa Króla, ustanowione przez papieża Piusa XI w 1925 roku, obchodzi się w ostatnią niedzielę października, bezpośrednio przed uroczystością Wszystkich Świętych i Dniem Zadusznym, aby uwydatnić zjednoczenie się w Chrystusie trzech części Jego Królestwa: Kościoła walczącego, triumfującego i cierpiącego. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: święto Chrystusa Króla
Z kalendarza liturgicznego: 28 października śś. Szymona i Judy Tadeusza
Św. Szymon miał przydomek Zelota — Gorliwiec, ze względu na gorliwość w zachowywaniu Prawa Mojżeszowego. Przynależność jego do stronnictwa zelotów jest wątpliwa. Św. Juda Tadeusz, brat Jakuba Młodszego, był krewnym Pana Jezusa. Jest autorem listu zaliczonego do ksiąg Nowego Testamentu. Wierni wzywają go jako orędownika w sprawach beznadziejnych. Według tradycji obaj Apostołowie początkowo głosili Ewangelię oddzielnie, Św. Szymon w Egipcie, a Św. Tadeusz w Mezopotamii. Później spotkali się w Persji i tam ponieśli śmierć męczeńską. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 28 października śś. Szymona i Judy Tadeusza
Z kalendarza liturgicznego: 26 października – św. Ewarysta
Św. Ewaryst, został jednogłośnie obrany papieżem po śmierci Anakleta I. Za panowania Trajana w 109 roku został skazany na śmierć. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 26 października – św. Ewarysta
Z kalendarza liturgicznego: 25 października – śś. Chryzanta i Darii, Męczenników
Święci Chryzant i Daria zostali umęczeni w Rzymie. Gdy w początkach IV wieku w rocznicę ich śmierci grupa chrześcijan zebrała się przy ich grobie na Mszę świętą, została zasypana przez pogan kamieniami. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 25 października – śś. Chryzanta i Darii, Męczenników
Z kalendarza liturgicznego: 22. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Przez Chrzest święty Chrystus rozpoczął dzieło uświęcenia naszych dusz. Życie nadprzyrodzone winno się nieustannie rozwijać «aż do dnia Jezusa Chrystusa», to jest do dnia sądu Bożego nad nami. Kościół modli się o nieustanny wzrost świętości dla wszystkich swoich wyznawców (lekcja). Zdając sobie sprawę z win, które ich obciążają, odwołuje się do miłosierdzia Bożego (antyfona na wejście) i wyprasza sobie łaskę dobrej modlitwy, która zostałaby wysłuchana (antyfona na ofiarowanie). W ewangelii Chrystus uczy nas, że nie ma sprzeczności między obowiązkami wobec ojczyzny ziemskiej i Boga. Chrześcijanin winien spełniać obowiązki wobec państwa, ale musi pamiętać, że na własnej duszy nosi wyciśnięte podobieństwo Boże i do Boga ma wrócić. W życiu doczesnym człowiek wraca do Boga przez ofiarę, ostatecznie wróci przez śmierć i zmartwychwstanie. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 22. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: 10 października – XX Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Niebo jest naszą ojczyzną; na ziemi jesteśmy wygnańcami. Wskutek grzechów własnych i grzechów naszych współbraci doznajemy wielu cierpień (antyfona na wejście). Dostrzegamy w sobie choroby duchowe, które zagrażają życiu łaski (ewangelia). Dlatego z serc naszych wyrywa się modlitwa pełna tęsknoty za wieczną ojczyzną (alleluja, antyfona na ofiarowanie). Wiemy jednak, że Chrystus chce nas zbawić. W Eucharystii podaje nam niebieskie lekarstwo na choroby dusz (sekreta). Eucharystia jest ostoją nadziei i pociechą w naszym wygnaniu (antyfona na komunię). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 10 października – XX Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: 21. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Podobnie jak Izraelici dążyli z Egiptu do Ziemi Obiecanej, tak my dążymy do obiecanej nam ojczyzny wiecznej (alleluja). Wejście do niej poprzedzi sąd. Wielokrotnie Chrystus uczył, że głównym przedmiotem sądu Bożego będzie wykonanie przykazania miłości. Winy zostaną odpuszczone tym, którzy je odpuszczali swoim winowajcom (ewangelia). Najpoważniejszą przeszkodą w osiągnięciu zbawienia jest szatan, duch nienawiści. Św. Paweł pokazuje nam broń duchową, z pomocą której możemy zwalczać ataki wroga zbawienia (lekcja). Modlimy się dzisiaj o pomoc Bożą w tej walce (kolekta, antyfona na komunię). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 21. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: 14 października – św. Kaliksta
Św. Kalikst pochodził z rodziny niewolniczej. Jako archidiakon papieża uporządkował katakumby przy drodze Appijskiej, później jako papież znacznie rozszerzył ten cmentarz, który nosi odtąd jego imie. Św. Kalikst został papieżem w roku 217 i rządził Kościołem do roku 222. Umożliwił pokutę kościelną i otrzymanie rozgrzeszenia tym grzesznikom, których dawniej wykluczano od pokuty kościelnej, zostawiając ich sądowi Bożemu. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 14 października – św. Kaliksta