Święci Chryzant i Daria zostali umęczeni w Rzymie. Gdy w początkach IV wieku w rocznicę ich śmierci grupa chrześcijan zebrała się przy ich grobie na Mszę świętą, została zasypana przez pogan kamieniami. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 25 października – śś. Chryzanta i Darii, Męczenników
Archiwa tagu: Z kalendarza liturgicznego
Z kalendarza liturgicznego: 22. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Przez Chrzest święty Chrystus rozpoczął dzieło uświęcenia naszych dusz. Życie nadprzyrodzone winno się nieustannie rozwijać «aż do dnia Jezusa Chrystusa», to jest do dnia sądu Bożego nad nami. Kościół modli się o nieustanny wzrost świętości dla wszystkich swoich wyznawców (lekcja). Zdając sobie sprawę z win, które ich obciążają, odwołuje się do miłosierdzia Bożego (antyfona na wejście) i wyprasza sobie łaskę dobrej modlitwy, która zostałaby wysłuchana (antyfona na ofiarowanie). W ewangelii Chrystus uczy nas, że nie ma sprzeczności między obowiązkami wobec ojczyzny ziemskiej i Boga. Chrześcijanin winien spełniać obowiązki wobec państwa, ale musi pamiętać, że na własnej duszy nosi wyciśnięte podobieństwo Boże i do Boga ma wrócić. W życiu doczesnym człowiek wraca do Boga przez ofiarę, ostatecznie wróci przez śmierć i zmartwychwstanie. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 22. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: 23 października – św. Antoniego Marii Clareta
Św. Antoni Maria Claret urodził się w Sallent koło Barcelony 23 grudnia 1807 roku. W młodym wieku uczył się tkactwa. Idąc za głosem powołania wstąpił do stanu duchownego. Jako kapłan pracował najpierw w duszpasterstwie parafialnym, a później jako misjonarz apostolski w Katalonii i na Wyspach Kanaryjskich. W roku 1849 założył Zgromadzenie Synów Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Wkrótce potem został mianowany arcybiskupem Santiago na Kubie i gorliwie pracował nad odrodzeniem życia katolickiego w tej diecezji. Dla chrześcijańskiego wychowania dziewcząt założył Zgromadzenie Sióstr Nauczycielek pod wezwaniem Maryi Niepokalanej. W roku 1357 został odwołany do Hiszpanii i objął urząd spowiednika królowej Izabeli II. Towarzyszył jej również na wygnaniu we Francji. Na I Soborze Watykańskim bronił nieomylności papieża. Gorliwie szerzył nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Zmarł we Francji 24 października 1870 roku. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 23 października – św. Antoniego Marii Clareta
Z kalendarza liturgicznego: 21 października – bł. Jakuba Strzemię
„Duch Święty nad nim, a Pan pomazał go, aby opowiadał cichym Ewangelię”. Najpierw jako zakonnik Braci Mniejszych, następnie jako biskup lwowski, odznaczał się gorącym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu i do Najświętszej Maryi Panny oraz gorliwie nawracał na pół zdziczały lud. Zmarł w roku 1411. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 21 października – bł. Jakuba Strzemię
Z kalendarza liturgicznego: 20 października – św. Jana Kantego
Św. Jan urodził się W Kętach w roku 1390. Studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, a później został jego profesorem i przez 50 lat wykładał teologię. Czterokrotnie pieszo pielgrzymował do Rzymu. Przez całe życie kapłańskie powstrzymywał się od spożywania mięsa. Słynął z wielkiego miłosierdzia. Nie mogąc inaczej zaradzić nędzy, wyzbywał się własnego odzienia i obuwia. Zmarł 24 grudnia 1473 roku, rozdawszy ubogim całe swoje mienie. Relikwie spoczywają W kościele Św. Anny w Krakowie. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 20 października – św. Jana Kantego
Z kalendarza liturgicznego: 19 października – św. Piotra z Alkantary
Piotr Garavito urodził się w Alkantarze w 1499 roku. W szesnastym roku życia wstąpił do zakonu Franciszkanów. Później założył nową surową gałąź zakonną i wspomagał św. Teresę w reformie Karmelu. Gorące nabożeństwo do Męki Pańskiej zrodziło w nim umiłowanie surowych umartwień, które zdaniem św. Teresy przekraczały ludzkie siły. Zmarł 18 października 1562 roku. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 19 października – św. Piotra z Alkantary
Z kalendarza liturgicznego: 10 października – XX Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Niebo jest naszą ojczyzną; na ziemi jesteśmy wygnańcami. Wskutek grzechów własnych i grzechów naszych współbraci doznajemy wielu cierpień (antyfona na wejście). Dostrzegamy w sobie choroby duchowe, które zagrażają życiu łaski (ewangelia). Dlatego z serc naszych wyrywa się modlitwa pełna tęsknoty za wieczną ojczyzną (alleluja, antyfona na ofiarowanie). Wiemy jednak, że Chrystus chce nas zbawić. W Eucharystii podaje nam niebieskie lekarstwo na choroby dusz (sekreta). Eucharystia jest ostoją nadziei i pociechą w naszym wygnaniu (antyfona na komunię). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 10 października – XX Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: 18 października – św. Łukasza Ewangelisty
Św. Łukasz, poganin z pochodzenia, był lekarzem. Po przyjęciu chrześcijaństwa stał się współpracownikiem św. Pawła i towarzyszem jego podróży misyjnych. Napisał Ewangelię i Dzieje Apostolskie. Jemu zawdzięczamy prawie wszystkie wiadomości o dzieciństwie Pana Jezusa. W Ewangelii swojej przedstawił Chrystusa jako lekarza dusz i ciał. Przekazał nam przypowieść o synu marnotrawnym, o odpuszczeniu grzechów Marii Magdalenie i skruszonemu łotrowi. Dante nazwał św. Łukasza «historykiem łagodności Chrystusowej»: Według Tradycji św. Łukasz poniósł śmierć męczeńską w Achai. Symbolem jego jest wół, ponieważ zaczyna swą Ewangelię opisem ofiary Starego Testamentu. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 18 października – św. Łukasza Ewangelisty
Z kalendarza liturgicznego: 21. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Podobnie jak Izraelici dążyli z Egiptu do Ziemi Obiecanej, tak my dążymy do obiecanej nam ojczyzny wiecznej (alleluja). Wejście do niej poprzedzi sąd. Wielokrotnie Chrystus uczył, że głównym przedmiotem sądu Bożego będzie wykonanie przykazania miłości. Winy zostaną odpuszczone tym, którzy je odpuszczali swoim winowajcom (ewangelia). Najpoważniejszą przeszkodą w osiągnięciu zbawienia jest szatan, duch nienawiści. Św. Paweł pokazuje nam broń duchową, z pomocą której możemy zwalczać ataki wroga zbawienia (lekcja). Modlimy się dzisiaj o pomoc Bożą w tej walce (kolekta, antyfona na komunię). Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 21. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Z kalendarza liturgicznego: 16 października – św. Jadwigi Śląskiej
Św. Jadwiga urodziła się na zamku Andechs w Bawarii około roku 1174. Mając dwanaście lat, poślubiła księcia polskiego Henryka Brodatego, z którym miała dwóch synów i trzy córki. Potem oboje małżonkowie związali się ślubem doskonałej czystości i trzydzieści następnych lat przeżyli wstrzemięźliwie. Jadwiga przeżyła śmierć męża i dzieci, z wyjątkiem jednej córki. Ukochany syn, Henryk Pobożny, poległ w bitwie z Tatarami pod Legnica. Ostatnie lata swojego życia spędziła św. Jadwiga w ufundowanym przez siebie klasztorze Cysterek w Trzebnicy, gdzie jej córka Gertruda była przełożona. Zmarła 15 października 1243 roku. Relikwie spoczywają w Trzebnicy. Śląsk czci ją jako swoją Patronkę. Czytaj dalej Z kalendarza liturgicznego: 16 października – św. Jadwigi Śląskiej